Deniz günleri III

Birgün oturuyoruz sevgilimle Beşiktaş'ta cafede tavla oynuyoruz. Şanslıyımdır da ha. O çay içiyor. Ben türk kahvesi. Dediki;

-Ben hayatımda senin kadar yaşamayı seven biri görmedim.

-Şaşırdım. Ben mi? Yok artık.

-Sen tabi. Ne alkol, ne sigara, siyah çay bile içmiyorsun. Gece hayatın yok. Düzenli uyuyor. Sıradan yaşıyor. Sağlıklı besleniyorsun. Havayı kokluyor. Ne güzel gökyüzü diye mutlu oluyorsun.

Tespiti doğruydu. Güneşi görsem mis gibi diyerek nefes alıp sevinirim. Şaşırmışlığım hiç yaşamayı sevdiğimi düşünmemişliğimden. Aksine ne işim var bu dünyada yanlış zamanda gelmişim hayata derdim. Ama yaşam tarzım duygularımın tersine bana bişeyler ıspatlamaya çalışıyor.

Bu haftayında geçirdim. Kolay oldu diyemeyeceğim. Zorda değildi. Ağır geldi vucuduma radyoterapi. Kus kus. Takside, dolmuşta, otobüste. Heryerde. Yoldamı kalmadım, ailemimi aramadım beni alın diye, arkaşımdamı kalmadım evi yakın diye. Ailemi, arkaşlarımı, sevdiğimi esir ettim kendime. Havalar soğuk. Yol uzun. Yarım saat için, 1,5saatx2 zaman harcyorum. Günlük hayatıma dönmek ne kelime başımı kaldıramıyorm. Halsizim. Yorgun. Herşeyi plastik soluyorum. Ama haftasonu iyiyim. İyi tarafı kilo verdim.:) Fazlalıklarım gidiyor. Mide bulantısından yemek yemekten korkar oldum. Ama yemeye çalışıyorum zoraki bile olsa. Özellikle meyve ve yoğurt. Grip olmamak lazım. İlk etapta normalmiş böyle olması. Bünye atmak istiyormuş bi şekilde. Alışamadım.  Alışsam iyi olcak. Sadece yarım saatin tüm günümü çalmasnı istemiyorum. Günlük hayatıma dönmek istiyorum. Bir sürü insan var gelip gidiyorlar. Yaşlısı, genci, çocuğu. Orda herşey normalmiş gibi. Hastalıkta. Onlar başarıyor. Bende. Bazen düşünüyorum çevremmi sınanıyor benmi.  Sonra aman ne düşünüyorumki tüm bunlar çok düşündüğüm için olmadımı. Şükrediyrum ağrım yok, sızım yok, sağlıklıyım. 30 seansın 4' ünü geride bıraktım. 1 aydan fazla zamanım var. Umutluyum. İyi ki varım. Yeni bir haftaya başlarken herkes için sağlık ve güç diliyorum.