- Kategori
- Şiir
Deniz kurbanını yuttu
DENİZ KURBANINI YUTTU
İstanbul’dayım şimdi:
Denizinde renk türküsü,
Mavi, yeşil, beyaz köpüklü dalgalar,
Aşk şarkıları söylüyor kulağıma.
O defteri kapattım ben,
Yoksulum aşktan yana.
İstanbul’dayım şimdi:
Adasında, Modasında,
Müzelerinde dolaştım, yapayalnız,
Çam kokuları ile sarhoş oldum,
Camilerinde dua ettim, arındım.
İstanbul’dayım şimdi:
İnsan seli akıyor caddelerinden,
Kıyıda yürüyor bir genç kız,
Dalgın, hüzünlü, gözleri yaşlı,
Simsiyah, dalgalı saçlı,
İlerliyor kararlı.
Uzaklarda güneş battı, deniz onu çağırdı,
Bağırdı, bağırdı,
“Geliyorum sevgilim yanına”
Diye haykırdı, sular onu çağırdı.
Kız denize atladı,
Güzel beden dalgalarda kayboldu.
Acımsı yeşile boyandı köpükler,
Bir çığlık yankılandı köşklerden,
Sevgiler, özlemler, pişmanlıklar,
İhtiraslar, kinler kaybolup gitti,
Deniz kurbanını yuttu.
NAHİDE ÇELEBİ
Yaşam ve İzler isimli kitabımdan alındı