Denizin Yüzü

Uykudaydı,
Mavi satenden çarşafa sarınmıştı…
Göz kapakları gökyüzü...
Şeffaftı…
Ormanın rengiydi gözleri, çam yeşili…
Yüzü ise karlı dağlar…
Sesi de vardı;
Yükseklerdeki martıların çığlığı…
Dipsiz kuyularını, kendisiyle doldurmuş,
Uçurumlarına inmiş, çukurlarını bilmiş,
Kuytularını kendisiyle dolaşmış el ele...
Dağlarını içine gömmüş,
Eritemediklerini içinden fırlatıp atmış,
Adalarını alt etmişti…
Dümdüz etmişti her şeyi,
Kendisi de Dümdüz olmuştu...
Yüzünde gezinip duran, (Atsineği misali)
Saygısız balıkçıya, (Ki uykudaydı)
Bir tek balığını bile vermedi…