Denizler, hep Mavi kalsın

Her canlı, kendi yaşadığı şehri, kasabayı, köyü, kendi yavrusu gibi sever, korur  ve över.

Ben, deniz kenarında kurulu, kasaba veya köylere aşık, bir insanım.

Deniz kokusu, hayatımın bir parçası.

Deniz, düşüncelerimin gizlendiği barınak.

Sorularımın, cevap bulduğu mekan. üzüntülerimin, dert ortağı, sabahım, akşamım, sevgim, çocukluğum, gençliğim, kısacası geçmişim.

Çok seyrek, de olsa, nefretimin ve kıskançlıklarımın da ortağıdır bu MAVİ.

Maviyi seviyorum, ancak, o maviye sığabiliyorum, bu dünya halinin güzel veya çirkinlikleriyle.

Gökyüzü ve denizin, masmavi olduğu günlerde, taa yükseklere uçup, oradan, denizin derinliklerine dalıyorum.

İşte YAŞAM BU DİYORUM.

Bu sabah, deniz solgun, mavisi titrek, arada bir, beyaz kıprtılar oluyor, kendimi kaptırmış seyrediyorum. Dört tarafı, deniz olan adacığımda, huzursuzluk olan denizinin, inşallah köpek balıkları tarafından, rengi, kirletilmez diyorum.

AMA her geçen gün sahillere vuran, boy, boy çizilip yazılan, resimlerin yer aldığı bu sonsuz maviliğin, de artık çıkar ortaklarının masalarındaki haritalar üzerinde renk değiştirdiğini görüyorum, görüyoruz, görüyorsunuz....

Bu SEVDİĞİM MAVİLİKTEN, SİZLERE, SEVGİLER GÖNDERİYORUM. Sınırlarımızda huzurun daim olmasını diliyorum.