- Kategori
- Edebiyat
Denizli Şiirler
Denizin her halini severim.
Bu aralar hep gözüme içinde deniz sözcüğü geçen ya da denizle ilgili dizeler ilişti. Hepsi birbirinden güzel, dokunaklı… Aklıma küçük bir derleme oluşturmak düştü. Bir radyo programı metni tadındaki bu yazı ortaya çıktı.
“Şimdi bu akşamüstlerini niye sevmiyorum
Ne bileyim ben neden
Üstelik bir sap menekşe iliştirmiş ağzına
Gidip geliyor durmadan
Sabahla akşam arasında
Deniz ötemde
Deniz içimde
Hayır hiç yadırgamıyorum yokluğunu
Sarılıp gövdesine sımsıkı
Bir kadın kendini doğurabilir isterse.”
(Edip Cansever’in Hayır Hiç Yadırgamıyorum adlı şiirinden.)
***
Cemal Süreya’nın dizelerinde masalsı bir anlatımla geçiyor deniz..
"Ölüm mü?
bir gölün dibinde durgun uykudasın.
Denizler?
tanrılar karıştırır durur denizleri."
***
İçinde “deniz” sözcüğü geçmeyen “Azgın Deniz” adlı şiirinin yanında, Necip Fazıl Kısakürek’in “Takvimdeki Deniz” adlı uzun bir şiiri var; takvimdeki deniz resmine dalıp giden kişinin ruhsal yolculuğu gibi…
“Hasreti denizlerin,
Denizler kadar derin.
Ve o kadar bucaksız.
Ta karşımda yapraksız
Kullanılmış bir takvim.
Üzerinde bir resim;
Azgın, sonsuz birdeniz.
Kaygısız, düşüncesiz,
Çalkanıyor boşlukta
Resimdeyse bir nokta;
Yana yatmış bir gemi,
Kaybettiği alemi
Arıyor deryalarda.
Bu resim rüyalarda
Gibi aklımı çeldi,
Bana sahici geldi.
Geçtim kendi kendimden,
Yüzüme o resimden,
Köpükler vurdu sandım.
Duymuş gibi tıkandım,
Ciğerimde bir yosun.
Artık beni kim tutsun.
Denizler oldu tasam,
Yakar onu bulmazsam
Beni bu hasret dedim
Varırım elbet dedim.
Bir ömür geze geze
Takvimdeki denize.
Bu mahşerin içinden
O gün ben de geçtim ben,
Nem varsa evim, anam,
Çocukluğum, hatııram,
Ve ne sevdalar serde
Bıraktım gerilerde
Kaçar gibi yangından.
Rüzgarların ardından
Baktım da süzgün süzgün
Kurşun yükünü gönlün
Tüy gibi hafiflettim.
Denize hicret ettim.”
***
Kapalı ve fırtınalı bir havada denizin kasvetli hali bende de eskiden yapılmış tabloları ya da gerilim filmlerini çağrıştırır. Böyle bir havada deniz kıyısında dolaşmak, denizi seyretmek hüzün verir. Bendeki “deniz” imgesinin karşılığı asıl aşağıdaki şiirde var:
Deniz’in üstünde ala bulut
Yüzünde gümüş gemi
İçinde sarı balık
Dibinde mavi yosun
Kıyıda bir çıplak adam
Durmuş düşünür.
Bulut mu olsam,
Gemi mi yoksa?
Balık mı olsam,
Yosun mu yoksa?..
Ne o, ne o, ne o.
Deniz olunmalı oğlum,
Bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.
(Nazım Hikmet RAN)
***
“DENİZ
Ağlarım,
Deniz akıtır gözlerim,
Dalgalarla dolar düşüncelerim,
Çünkü seni ve onu özlerim.
Anlarım,
Gelmezsin artık bize.
Ben de ona doğru akarım..
Ulaşırım denize.
Dibindekilere tek tek bakarım..
Belki uğrarım Atlantis’e,
Selamlar getiririm size.
Ya da hep orada kalırım.
Bir daha rastlanmaz benden bir ize.
Yunuslara arkadaş olurum,
Sanmayın ki boğulurum,
Ben de bir balık olurum,
Yalnızca deniz solurum.”
(Gülçin ERŞEN – 1995)
Denizi sevmeyen var mıdır? Yakınlarını denize vermiş olanlar denizi sevmezler mi?... Ben ölünce, küllerimi denize savursunlar isterim. Güzel bir yer betimlemem ya da resmini çizmem istense, çerçevede mutlaka deniz, göl ya da nehir bulunur.
Denizi her haliyle severim; oğlumu da…
Gülçin ERŞEN – 15 Mayıs 2012/Güllük