Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

07 Aralık '15

 
Kategori
Anılar
 

Deprem sonrası ( Bölüm 4 )

Deprem sonrası ( Bölüm 4 )
 

Bir tutkudur Değirmenderem


Bu bölüm, deprem sonrası elinden geldiğince yardım malzemesi getiren duyarlı insanlarımıza olsun.
Türk insanının kocaman yüreğini Çınarlık Meydanı'nın almadığı günlerdi. Bursa plakalı bir minibüsle yolda karşılaştım. Yanımda durdu,
- Selamün aleyküm, kardeşim. Yardım malzemesi getirdik, nereye teslim ediliyor?
Meydanda ve cami içinde malzemeler depolanmış ve başlarında da görevliler vardı. Tarif ettim ve arkasından bakarken gözümden yaş geldi. Abi, bildiğin evinde yiyecek nesi varsa arabaya atmış, ailesini de çoluk çocuk kim varsa arabaya bindirip yardım getirmişti.
Yardım malzemelerinin teslim alınmasında ve dağıtımında görev yapan bir arkadaşın da anlattığı diğer bir örnektir. Standart boyutlarda ki kolilerin arasında standart dışı farklı bir koli gözüne çarpar. Merak eder ve içini açar. Ev yapımı kavanozlarda salça, turşu, makarna, tereyağ ve tarhananın da bulunduğu bir kolidir bu...
Oraya çöker ve yaşlar gözünden süzülür. Hayal eder o koliyi hazırlayanı. Belli ki evin mutfağında, kilerinde bulunan evinin rızkından bölünmüş, hazırlanmış bir paket...
Çınarlık Meydanı o süreçte, Türk insanının koca yüreğinin attığı, yeterli bulmayıp dağı bayırı araştırdığı kime ulaşabiliriz diye soruşturduğu yerdir.
Bu yazımda fotoğrafını kullandığım bir de Lapsekili Dede var ki, meydan da onun tabelasını ve tezgahını gördüğümde oraya çömelerek öylece kalmıştım. O gün bana anlatılmaz duygular yaşatan dede, yaşıyorsa Allah sağlık versin. Eğer Hak'ka yürüdüyse Allah rahmet eylesin. O nasıl bir anlayıştır, nasıl bir yüce yürektir.
Normalde öyle bir insan,
"Yaşım deprem bölgesine gitmeye müsait değil, hem gitsem ne yapabilirim?
Maddi gücüm de yok..." der.
Yok nerde!
Dedem yazmış:
Tüm zelzeleden zarar görenlerin dikkatine,
Sizlere başsağlığı diliyorum.
Büyük geçmiş olsun diyorum,
Ben Çanakkale Lapseki'den geliyorum.
Size ayakkabılarınızı para almadan tamir etmeye geldim.
Bu şekilde bir nebze katkım olursa sevinirim.
Meali,
Ben bu yaşta da, mevcut imkanlarımla da bir nebze de olsa katkı sağlarım. Evde oturup vah vah diyemem. Gelirim elimin erdiği gözümün gördüğü kadar bir şeyler yaparım.
Aradan 15 senede geçse hatırlanır kendime rahmet okuturum.
Ah be dedem ben sana kurban olmam mı?
Ömrüm yettiğince seni anlatmam mı?
Sen ne yüce bir yürek, ne büyük bir örnektin.
Bunların dışında enkazda, kurtarma işinde çalışmak için yardıma gelenler var ki o da başka fasıl...
Her birinden Allah kat kat razı olsun,
Allah her alanda her zaman birliğimizi daim etsin... 

 
Toplam blog
: 25
: 449
Kayıt tarihi
: 17.08.06
 
 

Kendimi bildim bileli işim ticaret. İçimden geldiğinde de yazıyorum geldiği gibi. Kendi çapımda e..