- Kategori
- Şiir
Depresif ağaç ve sonbahar
Yalnız bir ağaç sonbaharı yaşıyor.
Sonbahar
Yine gel
Sonbahar
Yine
Yağmuruna ihtiyacım var
Gözyaşlarım belli olmasın
Sel gibi
Sen gibi
Yüzüme çarpan soğuk gibi gel
Acıt ruhumu
Uyuşsun acıdan görünen yüzüm
Ve belli olmasın öldüğüm
Fısılda rüzgârınla hüznümü
Ve kapat güneşimi
Yaşatma beni sonbahar
Yaşatma gücüm yok
Umudum takılmış yapraklarıma
Her kopan yaprak yok oluşum
Çırpınışlarım faydasız
Gidiyorlar işte yine
Peşine takılmış ağlayan çocuklar gibi
Bırakma beni
Bırakma çok üşüdüm
Yıprandım soldum
Rengine büründüm
Gideceksen de, yine gel
Kaybolurum yollarında
Söz ver ne olur
Ve ne olur yine gel
Yokluğun
Yalancı mutluluklara gebe
Sen
Kederin diğer adı
Yarı yol nedir bilmezsin
Ruhumu en derin ıstıraplara hapseder
Kaçmama izin vermezsin
Sonbahar, sonbaharım
Her şeysin
Ve her şeyim
Alıştım artık
Koymuyor bana yeniden ölmeler
Kasım 2008