Derbi

Gene sabaha kadar alkol komalarında geçen bir gecenin öğleden sonrasında kalemimi aldım ve karalıyorum. Duş aldım. Bir an önce kurulanıp çıkmam gerekiyor. İyi yazılar hep sıkışık zamanlarda çıkar. Malum derbi var. Çin defilesine gitmeye nasıl tercih ettiğimi sorarsanız derbiyi, kanımdaki maçoluk etkisi diyebilirim size. İlk yazım resmi olarak yayımlandı. Yazdıklarını insanlarla paylaşma mutluluğu çok geniş ve kucaklayıcı. Kapalı bulutlar arasında yırtmaya çalışan bir gökyüzü. Bir güneş… Ne kadar hayatlarımıza benziyor. Penceremden baktığımda yırtmış bir gökyüzü ve yırtmaya çalışan bir gökyüzünü görüyorum. Tek pencereden bakıldığında hayatın hep bu iki görüntüden oluştuğunu varsayabilirsiniz. Oysa hiçbir zaman ele alınmayan, göz önüne gelmeyen başka bir gökyüzü de var.

Pencereden kafanızı uzatıp başınızı çevirdiğinizde göreceğiniz, bize hiçbir pencerenin gösteremeyeceği karanlık kısımlarda kalmış bölüm. Karanlık bulutların arasında kalmış bölüm. Bu iyi, kötü, gri kavramlarının algılanışını çok tehlikeli ve alakasız buluyorum. Bence kara bulutlu gökyüzünü temsil eden taraf hiç gitmek istemediğimiz taraf olmamalı. O kara bulutların arasına dalsam. Oradaki maviliğin tadını çıkarsam. Ben gözümün önündeki maviliğe, güneşe ulaşmak istemiyorum. Karanlığın ardındaki güzellikler cezp ediyor kalbimi, beynimi ve ufkumu. Böylesi çok daha güzel.

Hazırlanıp çıkma vakti.

Hayat bekler ama derbi kaçar.

Hayatlarımızdaki kadınlar gibi.