Derdime bir çare

Ben de çok istiyorum aslında yazılarımda kuşlardan, ağaçlardan, böceklerden bahsetmeyi. Ama şu andaki huzursuzluğum ve kaygılarım buna maalesef engel oluyor.

Güzel şeyler yazmak istiyorum; minicik bir bebeğin küçücük ellerinden, dünyadan bihaber etrafa gülücükler fırlatmasından bahsetmek, köyümün deresinden hala kana kana su içebilmenin beni ne kadar mutlu ettiğininden ve biten bir günü kapatıktan sonra yeni bir güne umutla bakabilmekten bahsetmek istiyorum bende ama yapamıyorum işte.

Bu seçimler beni gerçekten kaygılandırıyor ve gelecekte yazmak istesem de kuşlar, böceklerden ve hayattaki güzelliklerden bu kadar haz alarak bahsedemeyeceğimden korkuyorum. Korku edebiyatı yapmak istemiyorum ama açıkçası çok fazla tedirgin oluyorum.

Ve seçim arenasındaki partilere bakıyorum. Tedirginliğimi bırakın silip atmayı , azıcık hafifletecek bir çözüm partisi bulamıyorum. Derdime çare bulun diye yanına koşabileceğim bir doktor (parti) yok memlekette.

Ben de yazamıyorum. Nemrut’ta güneşi doğarken seyretmenin muhteşemliğini, Aydar yaylasında içinize çektiğiniz derin bir nefesin hazzını doyasıya anlatamıyorum. Çünkü bunları bir daha, gönül rahatlığı ile yapabileceğimden emin olamıyorum.

Gelecekten ümitliyim aslında. Ama yakın gelecek meçhul…