Derdimi bir dinleyen çıkar mı?..

-Derd'im, seni kimlere anlatayım?!..
-Sâhi, anlantsam bir dinleyen bulunur mu acaba?(!)..
-Dur bakalım!..
-Şurdaki dostuma açsam bir içimi!..
-Acaba dinler mi beni?!..
-Acaba çâre bulmak için uğraşır mı dertlerime?..

-Ne dersin haa, dostum?!..
-Anlatsam dertlerimi...
-Bir çâre bulmak için çırpınacak,
-Gerçek bir dost,
-Gerçek bir arkadaş...
-Bir insan evlâdı bulabilir miyim dersin dostum?!..

-Yok be dostum!..
-Yok be kardeşim!..
-Nerde öyle insanlık?..
-Nerde öyle insan evlâdı ki?
-Kimse kimse'nin umurunda mı sanki?
-Kimse kimseye güveniyor mu ki?..
-Herkes kendi derdinde be Âhiretlik!
-Sen bir söylersin,
-Sana bin söylerler...

-Belki bir dinleyen çıkar anlatsam, haâ...
-Bir şansımı denesem mi, ne yapsam?

-Yok be dostum!..
-Yok be kardeşim!..
-Yok be Ahiretlik!..
-Gel sen, en iyisi kimseye bir şey söyleme.

-Hiç mi bulamam bir dinleyen?
-Ben, kimseden bir şey istediğim yok ki...
-Sâdece bir dert ortağı arıyorum ben.
-Şöyle samîmi, içten bir arkadaş...
-Haâ?!..
-Bulamam mı diyorsun gerçekten?

-Çok zor be dostum...
-En iyisi sen, içinde sakla bütün dertlerini

-Kimseye açma!..
-Kendin bir çâre bulabilirsen ne âlâ!..
-Yoksa bir de rezîl ederler seni el-âleme vallâ...
-Yardım edilmeyi, dinlenmeyi bırak,
-Bir de alay etmeye başlarlar seninle...

-Kardaşlık!..

-Gel sen, en iyisi beni dinle!..
-Sen en iyisi Allah'a anlat derdini e' mi?...
-O ' ndan yardım dile,
-İnsanların kendine faydaları yok ki!..
-Sana da olsun!..

-Allah Allah!..
-Bütün insanlık mı kokuşmuş gerçekten yâ-hû?!..

-Ne sandın ya, a be kardeşim?
-Ben sana boşuna mı konuşuyorum baştan beri?!..

-Deme yâ-hû?!..
-Durum bu kadar mı kötü?!..
-Bu kadar mı vahim?..

-Ne oldu bu insanlığa?..
-Ne oldu bu müslümanlara ki?..
-Yardımlaşma, dayanışma denen şey'i hepten mi unutmulşar?
-Hepten mi unutmuşlar Allah'ın buyruklarını?..

-Bu kadar mı dünyevîleşmiş herkes?!..
-Bu kadar mı bencil olmuş bütün insanlar, bütün müslümanlar?!..

-Mâlesef öyle be kardaşlık!..Mâlesef!..

-O zaman, ''durum çok vahim'' demek ki?..

-Tabii ki vahim be kardaşlık!..

-Görmüyor musun, insanlar hep para'yla-pul'la konuşur oldular?.. Hep, maddiyat'a göre değer verir oldular birbirlerine!..
-''Adâm sen de!..''cilik, gurur, kibir, kendini bir şey zan'netme... Dizboyu görmüyor musun?

-Vah be kardaşım!..
-Vah be kardaşım!..
-Yazık bu insanlığa!..
-Yazık bu insanlara!..

Yazık kii, ne yazık!

Bektaş Azizoğlu
15.05.2008, perşembe
Üsküdar-İSTANBUL