Dere tepe düz, oldu 200!

Merhaba arkadaşlar!

Aslında bu 200. yazımı yarın yazmayı düşünüyordum, bir taşla iki kuş vuracaktım. Hem 200. yazıyı hem de doğum günümle ilgili duygularımı yazmayı düşünüyordum. Benim kuşu çok sevgili Ahmet Üstündağ benden önce avladı. Bana güzel bir sürpriz yaptı, ne kadar sevindiğimi ve duygulandığımı anlatamam...Sağolasın temiz yürekli, sporcu ve de Fenerbahçeli arkadaşım. Allah ne muradın varsa versin!

Heyecandan nasıl ve nereden başlayacağımı bilemiyorum. 27 Martta başlayan ve 13 Nisanda ilk yazımın yayımlanması ile devam eden MB yolculuğum beni bugünlere getirdi. Bu süre içinde, burada sizlerle olmaktan bir kerecik bile rahatsızlık duymadım. İyi ki buradayım. Arkadaşım Halide'ye bana bu fırsatı ve öneriyi sunduğu için çok teşekkür ederim. Kendisini şahsen hiç görmedim, ama yıllardır tanıyormuşum gibi yakın geliyor bana. Yine ablası Nursen, taa Japonya'dan bizim kültür elçiliğimizi yapıyor. Ve daha birçok arkadaşım, sadece cümlelerimizle anlaşabildiğimiz.

İyi günde, kötü günde, diye başlar ilişkiler. Bu MB. içinde de aynen geçerli. Hiç okumadığım bir yazarın, özel günü ile ya da sevincini-üzüntüsünü paylaştığı bir yazısını okuduğumda, mutlaka elimden geldiğince ve dilimin döndüğünce duygularımı paylaşırım. Bu bana birşey kaybettirmez, aksine böyle güzel iletişimler kazandırır. Bugün bana yapılan güzel sürpriz gibi.

Çok iddialı başlamadığım bu yolculukta, belli bir yol çizdim kendime ve yürüyorum gidebildiğim yere kadar. Bilgisayarım bana ihanet etmediği sürece, beni engelleyen bir durum da olmayacak. Bu arada 31 Ağustostan beri (Yekruseha'nın kulakları çınlasın!) ara eleman değilim, laf aramızda kendimi öyle görmemiştim hiç bir zaman. Yazılarm çıktı çıkacak, diye heyecanla beklemiyorum, mesaj ve yorumlar da öyle. En güzeli bu. Yazdıklarım ve işlediğim konular kurgu değil, zaten öyle yazma yeteneğim yok. Yazmak gerçekten yetenek işi. Benimkisi olanı süsleyip aktarmak. Bir nevi mesleğimin devamı gibi. İronik, kurgu veya sanatsal yazılar benim işim değil...

Günlük yaşantımda olduğu gibi sanal yaşantımda da her zaman istikrardan yanayım. Belli bir çizgim var, sağa sola sapmadan, kimseye sataşmadan yazar giderim. Yarışa girmem, girersem bu yarış sadece kendimi aşmak için olur.
Raporlarım kısmındaki verilere göre, şu saat itibarıyla 124575 kere tıklanmış sayfam. E çubuğu 2031, K çubuğu 2802 gösteriyor. Bunlar iyi veriler mi, bilemem. İstatistikçi arkadaşlar bir değerlendiriversin! Okunma oranım çok yüksek değil, zaten öyle olsa huylanırım, ne oluyor ki, diye. Ağır ağır çıkıyorum merdivenleri, ama emin adımlarla! Zaten bu yaşta koşacak ve yetişecek halim de yok...

Yarın için duygularıma gelince, aslında annemin beyanına göre 30 Ekim'de doğmuşum. En iyi bilen odur. İki gün sonra nüfusa yazılmış, ben tekli sayıları daha çok benimsediğim için 1 Kasım daha iyi geliyor. Hem 2 gün daha kazanmış oluyorum. Adım ben doğmadan belliymiş, babam, annesini köy çeşmesinin başında kasırgaya yakalandıktan iki gün sonra vakitsiz kaybetmiş ve evlenmeden adını koyacağına söz vermiş. Üstelik annemin de en sevmediği isim, Fatma. Bana hiçbir zaman adımı söyleyemedi, bu yaşa geldim hala "Fatoş" der. Birçok kişi de öyle seslenir.

Yolun yarısını geçene kadar yaş gününü hep kutlamak istiyorsun, geçtikten sonra, "Aman ne çabuk geçti bir yıl!",diyorsun. Yine de iyi ki doğmuşum, iyi ki varım, diyenlerdenim. 47 yılımın muhasebesini yaptığımda çok bunalımlı ve sıkıntılı geçen günlerim olmadı, olsa bile kısa sürede atlatmayı becerdim.

Yarın Süleyman Demirel ve Hıncal Uluç'un da doğum günü. Her ikisi kafa yapısı olarak benziyor, değil mi? Buradan onların doğum gününü de kutlayayım, Fenerli değiller, ama iyi bir Fenerliden jest olsun!

İkisi bir arada 200. E-günceme son verirken, birlik ve dayanışma içinde tüm insanların huzurlu ve barış dolu günler geçirmesini dilerim!

Nice mutlu yıllara ve bloglara diyorum kendi kendime!

Sağlıcakla kalın!