77 yılında Adana' da doğdum. Üniversite, lise, ortaokul ve ilkokulu Adana' da okudum. Şimdi de Adana da muhasebeci olarak çalışıyorum. Bu şehirden hep gitmek istedim ama hiç gidemedim. Ben de gitmeye çalışanlardanım. Uzunca bir süre cam bir fanus içinde korunaklı şekilde yaşadım. Bir gün geldi o fanusa bir taş atıldı ve tuzla..
Gidebilmeli bazen....
giderken hatıraları, yaşananları, aklındakileri de seninle götürdükten sonra burada da gittiğin yerde de aynı hislerle olacaksın...gitmek bir işe yaramayacak, belkide aradığın huzuru gittiğin yerde de bulamayacaksın..yine de atalar ne demiş tebdili mekanda ferahlık vardır...güzel yazıydı, gitmek geldi içimden. teşekkürler...
24 Temmuz 2011 20:46Cesaretin var mı aşka? :)
okuması çok zevkli bir yazıydı, ben bile gaza geldim .. bize hep kadınların ilk adımı atmaması öğretildiğinden midir nedir hiç cesaretimiz olmuyor AŞK ın karşısına dikilmeye... teşekkürler....
22 Temmuz 2011 22:07Prangalarımdan kurtuldum ve özgürüm!
Ah ah...Bu sevilenler neden anlamazlar sevildiklerin? Neden gösteremeyiz onları sevdiğimiz? Sevgimizi söyleyince yada hissettirince mi biter herşey, yoksa karşılıksız kalınca mı? Acaba sevgimize istediğimiz gibi karşılık verseler biz onları bu derece sevebilir miydik? Yoksa Mecnun gibi olmak mı istediğimiz? Umarım yeni bir aşkta karşılık bulursunuz sevginize. Sevgiler.
26 Eylül 2009 22:14- Toplam blog
- : 26
- : 846
- Kayıt tarihi
- : 19.10.08