Derin uykuda Yüreğin

İlk sen çaldın kapımı…
-‘Kim O ?’ demiştim halbuki ses vermeden geldin yüreğime..

Bambaşkaydı varlığın ben seni sözlerime yazarken benim sana ait olduğumu bilmiyordun ki..

Her gün uyandığımda yüreğimi açıyordum sonuna kadar farkına varamadın bendeki bu mutluluğun..

Seninle geçen bir an için bin takla attığımı ve yanına geldiğimde beni gülüşüne esir ettiğini sen bilemezdin ki..

Güne senle uyanırken dilek tuttum ilk ve son dileğim ol diye. Denizleri aşarak gitmiştik o uzak yeşilliklerin arasına, yeşili sevdiğin ve mavi gökyüzünde kaybolacağımızı biliyordun..

İnanamayacağımız tesadüflerle dolu günlerin ardından elini tutup gözlerinde kaybolmaktı niyetim. Yüreğimde sen varsın diyemedim..
Sustum..

İkimizin de aşık olduğu şehrimize geldik ben omzunda günü batırdım ve tek dileğim sendin... Gökyüzü renkten renge girerken bir başkaydı denizleri geçerek geldik, hayallerimiz peşimizde, anılarımızı ise çoktan almışız yanımıza..

Deniz kabuklarından hatıralar yaptık kumsalda yürürken gözümüz aradı onları.. İnsanı bilmediği huzura götüren o deniz taşları..

Uçsuz bucaksız sahillerde aradım sevgini dalga seslerinde kayboldum ve sonunda;
Gönlüm uyandı sevgin ile ..
Sen hala derin uykudasın..
Bir başka olabilirdik,
Gözlerinde..
Gözlerimde..
Bambaşka olabilirdik oysaki.

Umut ederek yaşamışım halbuki geçen günlerce.. Umudumun üstünü tozlu bir bulut kaplayana kadar..

Anladım sen hala derin uykudasın..
Anladım sen benim olmamışsın..
Ben uyanırken tebessümün ile,
Sen hala uzaklardasın..
Anlarsan bir gün,
Ya her şey için başlangıç olacak umut ederek yarınlara..
Ya da her şey için çok geç..