- Kategori
- Şiir
Derinlik
Ve en çok umutlar doğurur gece sancılı karanlığında,
Ve yine en çok umutlar gölgelenir.
Hani insan avuçlarında bir tutam yaşamak taşır yaaa yitip gitmesin diye,
En çok kendi sessizliğine sarılır yaralar.
Arafta hüküm sürer insan derinliği,
bekleyişinden yorulur insan.
Çarmıha gerilen düşüncelerinin yalın gerçekliğinden bir iz düşümü misali,
Kendi ruhunun coğrafyasında kaybeder kimyasını.
Şakaklarına ak diye yıllanmış yorgunlukların kırık tebessümüne kundaklar yıllanmışlıklarını.
Bilirim susmak kalendir hayat!
seninle susmak o kalenin fethi.
Yorgun
Ve sessiz
Kırgın
Ve dingin
Ey hayat!
Mülteci düşüncelerinin umudundan tutacağım,
sana söz....