Ders alana

Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun birine
düşmüş. Niye düşer, nasıl düşer sormayın. Eşek bu. Düşmüş işte. Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı belki, üzerine de toprak
dökülmüştü. Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm.

Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde. Ayıptır söylemesi, anırdı yani. Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü. Zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor. Üstelik yaralanmış. Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı.

Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı. Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya değmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek.

Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar. Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe döktü. Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi. Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu. Köylüler ağzı açık bakakaldı.

Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Ne bazeni, çoğu zaman.

Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur.

Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve
kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır. Kör kuyuda olsak bile...

Bugün çok kötü geçti, gönlümün kapısını açtığım zaman sonuna kadar açıyorum sonra ne oluyor biliyormusunuz çok kötü bir tokat atılabiliiyor. Canım çok sıkıldı değer verdiğim bir arkadaşım beni çok üzdü hemde haksız yere kalbimin
içi sızladı çünkü insanları kırmaktan çok çekinirim. Ama olan oldu çoook üzüldüm. Akşam eve geldim ve gözlerim acayip şişmiş haldeydi çok fazla ağladım, canım çok sıkılmıştı.Maillerime baktığımda bu hikayeyi okudum ve sizlerle paylaşmak
istedim. Hayat insanı nerelere sürükler bilmeme ama, gönül güzelliğimizi almasın.
Sayın hocamın söylediği gibi HAYAT KAYBEDENİ OLMAYAN BİR OYUN KURMAKTIR. TÜRKER GÖKSEL