Ders çalışma alışkanlığı ve aile

Günümüzde, dünyada olduğu gibi ülkemizde de eğitimin önemi her geçen gün artmaktadır. Okullaşma oranında her yıl anlamlı artışlar sağlanmaktadır. Bu, ülkemiz adına, toplumun geleceği adına çok olumlu bir durumdur. Ülkemizin genç bir nüfusa sahip olmasını da hesaba katarsak, neredeyse her ailenin ilköğretim ya da ortaöğretime giden öğrencisi vardır. Okullaşma oranının artması bazı sorumlulukları da beraberinde getirmiştir. 

Özellikle ders çalışma konusunda aileler ile öğrenciler arasında bir çatışma yaşanmaktadır. Ders çalışma konusunda anne ve babalar tarafından öğrenci baskı altına alınmaktadır."Neden ders çalışmıyorsun? "Ödevlerini yaptın mı?" gibi sık sık sorulan sorular öğrencileri rahatsız etmektedir. Her zaman ders çalış baskısıyla karşılaşan öğrencinin, aile ile ilişkileri zamanla bozulmakta ve içinde bulunduğu yaş grubuyla orantılı olarak ailesine karşı tepkiler gelişebilmekte , öğrencinin okuldan ve derslerden soğumasını da beraberinde getirebilmektedir. Ailelerin, öğrenciye düzenli ders çalışma disiplini ve alışkanlığı kazandırmayan bu tutumlarından vazgeçmeleri gerekmektedir. Öğrenciyi içinde bulunduğu yaşın bedensel ve ruhsal gelişimini de göz önüne alarak yaklaşılması sorunun sağlıklı çözülmesini sağlayacaktır. Çocuğu suçlamadan, gururunu ve kişiliğini örselemeden, çocuğun ders çalışmaya yönlendirilmesi gerekir. Her bireyin kendisine özgü bir yapısı vardır. Algısı, düşünme yetisi, dikkatliliği-dikkatsizliği, verimli ders çalışabileceği ortam gibi özellikleri farklı olabilmektedir.Bu nedenle çocuğumuzun bu özelliklerini tanıyarak uygun koşullar sağlayarak onu çalışmaya yönlendirmeliyiz. 

Yapılan yanlışlardan bir tanesi de öğrencinin ders çalışma süresidir. Genel kanı öğrenci derse ne kadar zaman ayırırsa, başarı da o oranda yükselecektir. Halbuki yapılan araştırmalar bir derse ayrılan süreden çok, sürenin kaliteli kullanılmasıdır. Bir öğrenci A dersinin konusunu bir saatte öğrenir, başka bir öğrenci üç saatte. Burada öğrencinin bireysel özelliklerini iyi tanımak gerekir. Bu durum bazen dersten derse farklılık gösterdiği gibi, konudan konuya bile değişiklik gösterebilmektedir. Başka bir husus da, anne ve babalar tarafından ödül ve cezaların yerinde , zamanında ve ölçülü kullanılmasıdır. Bu yapılmadığı zaman bu tür uygulamalar yarar yerine zarar getirebilir. Ayrıca öğrencinin derslerdeki başarı ve başarısızlığına göre sevgimizi göstermek, öğrenci üzerinde olumsuz etkiler bırakabilmektedir. Dolayısıyla böyle bir yaklaşım öğrenci ile aile arasında ilişkilerin boyut değiştirmesine, sevgilerinin sorgulanmasına yol açacaktır. Nasıl ki okuma alışkanlığı kazandırmayan bir eğitim sisteminin sorgulanması gerekiyorsa, öğrenciye ders çalışma alışkanlığı kazandırmayan ailenin tutum ve davranışlarının da sorgulanması gerekir. 

Çocuğun bireysel özelliklerini iyi tanımak gerekir. Bu özellikler çerçevesinde çocuğa yaklaşılmalıdır. Başka çocukları örnek vermekten kaçınılmalı, onu anlamalı ve okul aile işbirliğine gidilmelidir. Eksiklikler ortak tespit edilerek değişmesi gereken davranış ve alışkanlıkların süreç içerisinde düzeltilmesi sağlanmalıdır. Aksi takdirde kazanmak istediğimiz çocuğu, mevcut durumun gerisine düşürerek kaybetme riskimiz vardır.