Dersim' e..

Dağların ardında var mıydı şehirler? Tepelerinden görünmeyen yollara düştüm.

Sabahların hür, sabahların çok zamanlıydı. Sabahları tez biten kentlere düştüm.

Dostlar sarardı ısınırdı serin akşamların. Ay dururdu ihtişamlı alnında.

Yıldızların ne çoktu, yıldızı uzak pencerelere düştüm.

Sarp, hırçın kayaların tenimi biliyordu , biletsiz koşuluyordu yamaçlarında. Düz yollarda küflü engellere tutuldum.

Su sesini asardın boynuna, gerdanı boş yerlere düştüm.

Yollar biterdi göğsünün iki arasında, gelenler hep giderdi.Hep gidenlerden mi oldum?. Ceylanların gezerdi gözlerimde, kar yerdim en sıcak gününde, kardelensiz, menekşesiz renksiz yapma çiçekli vazolarda su oldum.
Kokusuz şiirler topluyorum yokluğunda.

Ceviz ağaçların toprak yollarını keserdi, yere yakın yaprakları severdi geçenleri; kapıp kaçan ellere kaldım.

DERSİM sende büyüdüm, senli büyüdüm.Hırçın yüzümle, sus seyirlere düştüm.

Özlemekse seni özlemek..
Adın aşktır bende..

MUNZURLU

Munzur’dan bir kuş indi, karalı, karalı
Gittim baktım kanatları, yaralı, yaralı
Kirvem belli dersim dağlarının, maralı, maralı, maralı
Kirvem, kirvem, kirvem, kirvem
Hey avcı vurmuştur kaç gündür yaralı.

Munzurdan bir tas su verin de ölem diyor
Hem ağlıyor hem bir türkü söylüyor
Biz de söyleyelim birlikte ölelim
Munzur benim kirvem olur kime vereyim.

Kirvem yine bela, kirvem yine bela
Duman olmuş dağlar yolum karanlık
Kirvem yine bela, kirvem yine bela
Kör olmuş dağlar yolum karanlık.

Ah... diz çökmüş de ille de
Anam, anam, anam diyor
Burna haber salında dayı dayı dayı
Ah... dönüp gitsem şu dağlara diyor
Kirvem dağlarda nerde olduğunu bilem
Ah dağlara git ateş yak orda olduğunu bilem
Ah kirvem uzat uzat ayağının altını öpem.

Munzur’dan bir tas su verin de ölem diyor
Hem ağlıyor hem bir turlu söylüyor
Biz de söyleyelim birlikte ölelim
Munzur benim kirvem olur, kime vereyim.

Kirvem yine bela, kirvem yine bela
Duman olmuş dağlar yolum karanlık
Kirvem yine bela, kirvem yine bela
Kör olmuş dağlar yolum karanlık.

Söz: Ahmet Kaya
Müzik: Ahmet Kaya