Detroit’in iflasından ne anladık?

Amerika’da bir şehir iflas etti. Detroit şehri kamu iflasını açıklayan şehir olarak tarihe geçti.

Detroit Acil Durum Müdürü yapmış bu işi.

Borç sahipleri ile yaptığı görüşmeler sonuç vermeyince, şehir adına mahkemeye iflas koruma talebinde bulunmuş müdür.

Acil Durum Müdürü, sağlık ve emeklilik harcamalarından 11.5 milyar dolarlık bir kesinti yapılmasını talep etmiş.

Bu şu demek. Yatırımcılar, emekliler ve çalışanlar, haklarının büyük bölümünden vazgeçecekler.

Ve sonuç 90 gün sonra açıklanacak, karar alınmış olacakmış.

Gerçek bir iflas yani…

Şimdi gelelim bir şehrin iflasının düşündürdüklerine.

Geçim derdi bir yana, yaşanmışlıklar var bu şehirde.

Anılar, hatıralar, acılar sevinçler, hüzünler, mutluluklar yerle bir.

İflas her yerde hissedilecek.

Kolay mı yaşadığınız şehri terk etmek. Hem de, hiçbir şey alamadan terk etmek.

Detroit’te boş, yıkık dökük, virane binalar içimi sızlattı.

Batı, kapitalizmin en ileri aşamasına geçmiş durumda.

Ara kademelerini bizden çok önce yaşadılar, bu rüyanın sonuna geldiler.

Nihayetinde vahşi yüzünü gösterdi kapitalizm.

Hastaymışsın, yaşlıymışsın, fark etmez. Yaşamak istiyorsan “terk et” diyor, yoksa “ölürsün”!...

Bu kadar basit...

Batı toplumlarının normlar üzerinden geldiği nokta burası. O normlar ki uğuna milyonlarca insan öldü, insanlar kolu komşu demeden bir birini boğazladı, kan gövdeyi götürdü. Avrupa, bugün görünen o şaşaalı durumuna kolay gelmedi. Her safhasında insan kanı var.

İnsan kani üzerine bina edilen medeniyetlerin ömrü uzun olmuyor bana göre.

Birbirini katletmiş sınıf kültürünün ortaya çıkardığı demokrasi kültürü vahşi kapitalizm’in en acımasız sürecini gözlerimizin önüne serdi bu iflasla…

Demek ki batının her normunu olduğu gibi alıp uygulamak doğru değildir.

Velev ki bu demokrasi olsun.

Birey hesabı ile yola çıkan batı, kendi çıkarı için insanı, insanlığı yalnızlığa itti.

Her şey parayla ölçüldü, her şey paraya endekslendi. İnsanlık, yardımlaşma unutuldu.

Ve koskoca şehir iflas etti.

O yüzden diyorum ki bölen çatıştıran, ayrıştıran bir demokrasi ile insanlık daha iyi bir konuma gelemez.  

Bize özgü bizim değerlerimizi dikkate alan bir demokrasi kuralım diyorum..

Ahilik geleneğini normları arasına alan bir demokrasi kuralım.

Çoban koyun gütsün. Celep çobandan koyun alsın, kasaba satsın. Kasap kendi başına çobandan koyun almasın. Bu kadar basit.

Ancak bu şekilde bir sitem kurarsak şehirlerin iflas etmesini önleriz, faturanın yine zavallılara kesilmesinin önünü almış oluruz.

Batıda “her şey para” mantığı çökmek üzeredir.

Doğulu toplumlar, yani biz, kendi hars ve medeniyetini devreye almak zorundayız. 

Sosyal sorumluluk kurumlarının en güzel örnekleri bizim medeniyetimizde var. Ahlak kurallarının normları uygulanarak ortaya çıkacak yönetim şeklini yeni bir ekonomik modelle süsleyebilirsek, belki o zaman, insanlığı düştüğü bu yalnızlık batağından çekip çıkarabilir, şehirleri iflastan etmekten kurtarabiliriz.

Sevgi ve saygılarımla