Devlerin Şiiri

Çoban geldik yine çoban gideriz
Aşılamaz sıradağlar düz bize.
Ezgilerle ömrümüzü güderiz
Bağlamanın perdeleri iz bize!

Atlayınca notaların sırtına
O an kopar duygularda fırtına
Kulak verin ormanların ardına
Gizli düdük, sipsi, kaval az bize.

Kabarınca sarıçamın dalları
Çözülürdü gönlümüzün dilleri
Başımızda esen sevda yelleri
Çam düdüğü bambaşka bir haz bize!

Muhabbetler olmadı ki bir anlık
Akşamleyin çöker koyu karanlık
Sabaha dek sürüp gider yaranlık
Koklaşırız, meleşiriz biz bize.

Başlayınca havamızı çekmeye
İçimizi bir ummana dökmeye
Bir gaydadan bir gaydaya sekmeye
Yetişemez ardımızdan söz bize.

Oyun atar karşılıklı âşıklar
Diz kırılır, kollar kalkar ve şıklar
Raks ederken çifte tahta kaşıklar
Vız gelirdi derneklerde naz bize.

Havalara daldığımız, doğrudur
Ondan gıda aldığımız, doğrudur
Binyıllardır çaldığımız, doğrudur
Eşlik eder bir üçtelli saz bize.

Bu uğurda keçileri kaçırdık
Cümle kuşu yuvasından uçurduk
Nağme nağme aşk badesi içirdik
Aşinadır dünyada her yüz bize.

Çalgıcılık şu âlemi sezdirir
Köyden köye, elden ele gezdirir
Yörüklerin destanını yazdırır
Bağrımızda hiç sönmeyen köz bize!

Dile geldi kırlangıcı, sunası
Dile geldi yaslı gelin anası
Dile geldi ak elin mor kınası
Ruhsat verdi oğlan bize kız bize

Derinlerden derinlerde kökümüz
Gelenektir en mukaddes yükümüz
Dedelerden kutsal miras türkümüz
Demem o ki; her manada göz bize!

20.07.2018 08.16
21.07.2018 10.10

Salih ERDEM