Devlet Ana ve Ali Kaptan.

Annelik, anne olmayanların asla tam olarak anlayamayacakları bir duygu olsa gerek. Sonsuz bağışlayıcıdırlar anneler, bazen de kızarlar yüzlerini asarlar, çocuklarının kıçlarına terliklerini şaplatıp kulaklarını hafifçe çekerler ama o şaplakların acıttığı can sadece çocuklarının canları değildir. 

Kanal D'de yayınlanan 'Öyle bir geçer zaman ki' de izlemiyor muyuz? Ali Kaptan'ın eski eşine, çocuklarına, çevresine yaptıklarının hiçbirini annesi onaylamıyor, oğluna her seferinde kızıyor, gelininden yana tavır alıyor. Sonra ne oluyor? Ali Kaptan'ın yani evladı Ali'nin başına bir şey gelmeden, sadece gelme olasılığında bile ''Oğlum, oğlum'' diye ölüyor, bitiyor. 

Türkiye'nin doğusunda ve güneydoğusundaki Kürt illerinde (Kendilerinin Kürt köklerini her şeyin önüne koyarak kimliklerini tanımlayan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının yoğunlukla yaşadıkları yerler anlamında) çocuklar polise taş atıyor, panzerlere molotof kokteyli. Peki Devlet ne yapıyor? Sabrediyor, sakin olmaya çalışıyor. Arada bir şaplaktan öteye gitmeyen cezalarla çocuğun büyümesini, adam olmasını bekliyor umudunu kaybetmemeye çalışarak. Peki Devlet Ana şaplağın ölçüsünü hiç kaçırmıyor mu? Şaplağın Osmanlı Tokadına dönüştüğü anlar hiç olmuyor mu? Olmuyor demek mümkün mü? Her ana babanın hataları olabileceği gibi Devlet Ana da hata yapıyor tabi. 

Tüm bu kargaşada Türkiye'de yaşayan ve kendilerini Türk olarak tanımlayan çoğunluk ne yapıyor? 

Kürtleri de diğer Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları gibi kardeşleri ve bu toprağın yüzlerce yıldır beraber yaşadıkları kader arkadaşları olarak görmeye devam ediyor. 

Ana evladına kıyamaz da, kardeş kardeşe kıyabilir mi? O da kardeşinin büyüyüp adam olması daha sonra da el ele verip birlikte güzel günler yaşayacakları umuduyla susuyor, sabrediyor, sabrediyor, sabrediyor. 

Anayı oğula, kardeşi kardeşe düşürmeye çalışanların ekmeğine yağ sürmemek için ''Sabrın sonu selamettir'' diyor. 

Devlet Ana oğluna kıyamıyor, ona bakıyor, koruyor. Peki ya büyük adam olmasını sabırla beklediği evladı ilerde Devlet Anası'na sahip çıkmaz kopup gitmek isterse aile ocağından ve Onu kaderiyle başbaşa bırakırsa? 

Ne Devlet Ana'nın gönlü sıkışsın, daralsın ne de düşmanları, sahipsiz sanma yanılgısına düşsünler bu Devleti. Devlet Anasına sahip çıkacak ve onu koruyup kollayacak evlatlar her zaman bu vatanın bağrında var olmuş ve ilelebet de var olmaya devam edeceklerdir.