Dikensiz gül bahçesi!

29 Mart yerel seçimleri öncesi İktidar Partisi ile basın arasındaki ilişkiler basın açısından can yakıcı duruma geldi!

Aslında toplum katmanları içinde geçerli olan bu durumun temelinde iktidarın kendisine karşı olanları sevmemesi yatıyor.

Başbakan ile çiftçi arasında geçen konuşmaya “ ananı al da git “ diye tepki vermesi,

Bakanların ve diğer devlet görevlilerinin yaptıkları söyleşiler ve salon toplantılarında; eleştirel bir karşı çıkışın orada bulunan güvenlik görevlilerince engellenmesi, salondan çıkartılması daha ilerisi gözaltına alınmaları… Demokrasi anlayışlarındaki tek yanlılığın dışa vurumudur.

70 Milyonun Başbakan’ ı olduğunu söylüyor. Ata Uçağı’na binen Gazetecilerin kaynağına bakın; bir tane karşışına aldığı gazetelerden insan var mı?

Muhalefet bu konuda söz söylerse aldıkları yanıt:” Basının avukatlığına soyunmuşlar “ oluyor!

Kamuoyu yoklamalarında iktidar Partisi’ nin oy yitirdiğini yazan basın hemen izlenmeye alınıyor:

—Vergi cezaları kesiliyor,

—Ergenekon soruşturmasına ekleniyor,

—Ortaklık yapıları incelenmeye alınıyor,

—TV’ lere de RTÜK kanalıyla baskı kuruluyor.

Ekonomik yoksunluklar içinde kıvranan halkın muhalefet etme duyguları gelişiyor. Basın bunu gündemine alıyor. İktidar bu davranışı sevmiyor!

Oysa basın ne kadar özgür olursa halkın bilgilenme hakkı o kadar sağlıklı olacaktır. Aslında iktidar ve muhalefetin buna yardımcı olması gerekir.

BASININ SUSTURULMAYA ÇALIŞILDIĞI BİR TOPLUMDA DEMOKRASİ SAĞLIKLI İŞLEYEMEZ!

1960 öncesi DP iktidarının son dönemleri de böyle idi. Beğenilmeyen köşe yazıları ve haberler engellenir; kimi sayfalar okurun karşısına yer yer bembeyaz çıkardı.

“ Ders alınsaydı tarih yinelenir miydi? “

Bunlar faşizmin ayak sesleridir.

İstenen dikensiz gül bahçesidir!

Ahmet Metin Kılınçer

Emekli Öğretmen-Balıkesir

01.03.2009