Dil ile kalem arası bir yer

Mürekkep koyusu ruhum,

Ebru teknesindeki su gibi hayata

Gözüm rüyaya

Başım taşa düşüyor

----

Al al olmuş yürek

Namludan duman tüter

Zihnime ışık

Dilime katran üşüşüyor

----

Öz çırağıyım kalemin

Bana ne Nil suyu, ne de çöl kumu gerek

Sesime seda

Ömrüme cefa zuhur ediyor

----

Kurulmuyor yangın yerine oba

Bir damla suya hasret toprağımda

Deryalar suya kanıyor

Bahar küle savruluyor

----

Bire bin koşuyor zaman denen atlı

Hayat ağacı bir o medresede saklı

Elim öylece şaha kalktı

Adını dünyaya nakşediyor.

FBA