Dil ve “Ay-Aman-Of” kültürü

Dil, canlı bir organizmadır… Canlı, diri, değişken ve dinamik…

Dil, bir ülkenin kültür çıtasının ön önemli kıstasıdır.

İnsanın beyni, kelimelerle düşünür; kavramlarla anlar, deyişlerle duyarlılığını ateşler..

Bir ülkenin kültürünü mü geliştireceksiniz?

Dile sarılacaksınız.

Bir ülkenin kültürünü mü yozlaştıracaksınız?

Dile karşı savaş açacaksınız.

Dilin dinamik yapısında belirli olan süreklilik, günün pratiğinde yeni yeni sözcükler, yeni yeni deyişlerin kullanılmaya başlaması ile kendisini ortaya koyar.

Bakın dilinize yapışan yeni sözcüklere ya deyişlere… Bunlar hangi kültürü simgeliyorlar, birer birer gözden geçirin?

Argo dili mi?

Kültür dilini mi?

Bilim dilini mi?

Yoksa, edebiyatın, aydınlanmanın ve şiirin dilini mi?

Dikkat edin, gözden geçirmekte olduğunuz öğe, irdelediğiniz zaman dilimi içindeki kendi kültürel gelişmeniz ya da gerilemenizle ilgili en doğru göstergedir…

Kaç kelime ile konuşuyorsunuz?

Kaç kelime ile yazıyorsunuz?

Ve en önemlisi kaç kelime ve kaç kavram ile düşünüyorsunuz?..

Ya duyarlılığınız?..

Bir insanın duyarlılığının da, sahip olduğu dilin düzeyi ve kalitesi ile derin bir ilişki içinde olduğunu biliyor musunuz?

Bir insanın kültürel düzeyi, “ifade edebilme” kapasitesi ile doğru orantılıdır.

Algılama… Düşünme, hissetme ve yaratma…

Bütün bunlar dil aracılığı ile gerçekleşen beyinsel işlevlerdir.

Daha kısa ve öz bir anlatımla, dilimize olan egemenliğimiz, kültürümüzün doğrudan göstergesidir…

Ay-aman-of kültüründen kendimizi kurtarmadıkça, varabileceğimiz doğru dürüst hiçbir menzil yoktur.

Adamın birine ana-dilinden başka hangi dili bildiğini sormuşlar. Adam hiç duraksamadan cevap vermiş;

- İngilizce…

Bu konuşmaya kulak veren arkadaşı, dayanamamış söze karışmış;

- Yahu sen İngilizce’yi ne kadar biliyorsun ki?..

Adam yine hiç duraksamamış;

- Ana dilim kadar!

Öyküdeki adam, ana dilini az bildiğini, bilebilecek kadar bilinçliymiş meğerse…

Darısı, devletimizin tüm büyüklerine… Ve illa ki Başbakanımızın başına [ya da diline...]