Dilemma

Ahh, o mana ikliminden uzak kalış var ya; bin şek ve bin şüpheyle yüzleşme zilletine mahkûmiyetin ötesinde başkaca ne kazandırdı bana Allah aşkına!…

O, aşkın sınırsız derinliğinde o ezel ve ebed olanın ta yüreğe sirayet eden kor misali ateşi, tereddüt ve şekki usulca alıp götürdüğünde, ayan beyan olan o gerçeklikte âlimi ve cahilinde tam bir ser hoşluk hali…

Ezbere bildiğim lügatin sayfalarında beni miskinliğimden arındıracak sıcaklığına ait bir iz, bir koku bulamadığımda ne olur benim şu halim!

Arayış ve sorgulamalarım bir kaçışmış senden! Senden kaçış ne mümkün, düpedüz bir yüz çeviriş bu, rızayı ilahiden, bir gaflet, bir maddi kalıba teslimiyet! Bir aymazlık hali..

O, dost nazarında, nasıl bir kemalat barınır böyle? Nasıl bir başkalık ve sıcaklık? Pervane misali, ram olmamak mümkün mü senden ona tecelli edene! Yâda o farkında mıdır acaba, o gönül ateşinde pişip düşen doğruluğun virane yüreklerdeki tahribatına? Tahribat, yalnızca şekilde a dostum! Senden gayrisinden vazgeçilende hep. Yoksa aşkının ateşinde irademe engel olan şu zincirlerin eriyip gitmesiyle ben yalnızca izzet ve itibar bulurum. Tıpkı sana olan secdelerimdeki gibi, Gurur ve şekli bir tarafa atmadıkça adamlıktan ne nasibimiz olabilir!..

Bir geri kalış mıdır bu! O’nun his ve kimyasını pişirerek elde ettiği liyakat bana ulaşılmaz bir serap mıdır! İdrak ve kavrayışım kapatamaz mı bu açığı! Varsın kazanımları kendinin olsun, gözüm yok bunda! Ama bak, simasındaki anlatıma büsbütün yabancı söyledikleri, sermayesini şurada burada sarf eden müflis bir tüccar gibi hesap kitap bilmemekte. Görüyorum ki sen ey yüceler Yücesi, hadsiz ve sınırsız bahşediyorsun lütfunu küçük bir adıma bile.