Dinamo Çalıştı Fener'i Yaktı !..

Ne orjinal başlıklar hazırlamıştım oysa!.. Tam sekiz tane... Hangisini yazacağıma karar veremiyordum, "şu" desem diğerlerine kıyamıyordum... Lâkin, hiç birine gerek kalmadı, alayı boşta kaldı, zira hiçbiri bu sonucun başlığı değildi! Çifte bayram da olmadııı, Fener alayı da!..


Peki ne diyeceğiz şimdi?.. Top bizi sevmedi mi?.. Hani sinirlenince söyleriz ya, "şeytan diyor kii!"... Bizim çocuklara birşey demedi işte şeytan!.. Demedi, diyemedi, diyemezdi!.. Çünkü Ramazan münasebetiyle zincire vurulmuştu!


Öyle olmasa ne mi diyecekti?.. Belki şunu...

"Yahu birader, top seni sevmiyor işte, zorla değil ya... Seni sevmeyen topun kıçına bas tekmeyi gitsin... Hem öyle bir bas ki, kaleci de topla beraber kaleye girsin!"


İşte böyle, kendi kendimize trip yapacağımıza, makara terapi yapalım dedim... Ümidimizi yitirmeyelim, neşemizi bozmayalım.


Niye kaçtın Aurelio demenin de, hadi dön Deivid diye sızlayıp ah vah etmenin de bu aşamada bize bir faydası yok. Bu çocuklarla gidecek bu takım, tek sıkıntımız gidenin yerinin doldurulamaması.


Fakat bir Semih ile şu oyun dönerdi... Rakip defansı hataya zorlayacak biri lâzımdı ki, işte o Semih'ti...


Grubumuzda oynayacağımız 6 maçın en kolayı şüphesiz bu maçtı... Hem en zayıf takımdı, hem de maç Saraçoğlu'ndaydı. Ama olmadı işte, yapamadık, bir gol dahi atamadık. Peki ne yaptık?.. Berabere kaldık, bir puan aldık, Kadıköy'de yenilmezliğimizi 15'e çıkardık. Beterin beteri vardır dostlar, bir gol yiyip bunlardan da olmak vardı ihtimâller arasında, unutmayalım!


Kimbilir, belki kader ağlarını UEFA için örmüştür!.. Belki de kavşakta UEFA yoluna sapıp, o yoldan gideceğiz... Hattâ Saraçoğlu'nda o kupayı kaldıracağız belki de... Allah mı söyletti ne?


Nihayet Edu'ya kavuştuk... Sakatlığı geçen Edu, bir ayı aşkın süreden sonra takımda yerini aldı. Üstelik Edu, Dinamo Kiev maçında Fenerbahçe formasını 100'üncü defa giyerek dalya dedi.


Taraftar yine görevini lâyıkıyla yaptı, stadın neredeyse tamamını doldurdu. Maç öncesi yapılan toplu tezahüratlar ve futbolcuların tek tek trübünlere çağrılıp moral verilmesi güzel olduğu kadar, maç sonunda, ufak da olsa bir grubun yönetime olan istifa tezahüratı hiç hoş değildi!


Vee alkışı hak eden, gerçekten çok anlamlı ve son derece güzel bir hareket!.. Migros kale arkası tribününde bulunan taraftarlar, Galatasaray'ın Ultraslan taraftar grubunun lideri Alpaslan Dikmen'in vefatı sebebiyle, sarı kırmızılı taraftarlara hitâben, "Acınız, acımızdır" yazılı bir pankart açtılar. Bravo diyorum, düşünene de, uygulayana da... Bravo...