Dini açıdan bakıldığında ölmek kötü değil

Dine bakınca insanın hemen ölesi geliyor. Dünya geçici. İmtihan yeri. Asıl hayat öldükten sonra. Hem de sonsuza kadar. Ölüm korkusunu da halletse hemen ölürüm valla! Üç günlük o da dertlerle dolu hayat neymiş, yaşamak neymiş; sonsuz cennet dururken.

Siz öldükten sonra yok olacağınızı düşünüyorsunuz; din tersine öldükten sonra var olacaksın diyor. E böyle olunca hacının gece gündüz secdeden kalkmamasına şaşırmamak lazım. Zaten ayetlerde ölüm adeta övülüyor. Mübarekler Allah’a kavuşacağım umuduyla öleceğim diye üzülmüyorlar bile. Din aslında acıyı-zorluğu da ortadan kaldırıyor. İçinizde iman varsa acıyı hissetmiyormuşsunuz, zorlar da kolay oluyormuş.

Belki de insanlar bu nedenle bir dine giriyorlar; ölüm korkusu yok, ölünce hayat bitmiyor yok olup gitmiyorsun, acı yok, zorluk yok… Bu bir aldanış değilse tabii ki.

Ölümü biz abartıyoruz, din açısından ölüm önemli değil ki; yaşamadan ölmüşsün, muradına ermeden, gün görmeden, hiç fark etmez. Dine göre hele hayat hiç önemli değil. Yaşayıp da ne yapıyorsun ki günaha giriyorsun. Bebeyken ölürsek daha iyiymiş, doğrudan cennete gidermişiz. Hay Allah şansızlığa bak hala ölmedim!

Bir hastalık ihtimali çıktı öleceğim korkusuyla kendi kendimi yedim; ne salağım ben ya! Ölüm bayram düğün, ölünce toprak olmuyorsun, etlerini karıncalar yemiyor, burası yalan dünya, gerçek âleme gidiyorsun.

20 yaşında abim öldü, dünya başımıza yıkıldı; cehalet işte ne üzülüyorsun ki, gittiği yeri görsen sen de peşinden giderdin! Dinde ölüm normal, acı çekiyorsan mutlu ol çünkü acıyı Allah sevdiği kuluna veriyormuş. Ya şimdi hani IŞİD’e filam bakıyorum koyun keser gibi insan kesiyorlar. Kessin ne olacak ki, Allahın emri yerine geliyor. Genç biri öldüğü zaman üzülüyoruz, ağlıyoruz. Dine göre bunlar boşmuş.

16 yaşında ölen bir kızın mezarında “Allah’ın verdiği bu güzel dert ile…” yazıyordu. Yaşamanın bu kadar kötü işe yaramaz bir şey, ölümünse güzel olduğunu bilmiyordum! İnşallah doğrudur da zamansız, gereksiz, rastgele ölenler boşuna ölmemişlerdir! Bir daha hayatı övmeyeceğim ve yaşamak için direnmeyeceğim; hoş geldin Azrail!