Dinin ibadet değil ama ahlak yönü zor, yalnızca ibadet olsaydı herkes yapardı

Din “İyi adam olacaksın” diyor; iyi adam olmak bu kadar kolay olsaydı herkes olurdu. Hem iyi adam olmak sana da bağlı değil, gel böyle bir dünyada temizliğini saflığını koru. Bana göre din insanlardan yapamayacağı şeyleri istiyor.

Üstelik bugün din tartışılmıyor ama dinin insanlığı getirdiği nokta tartışılıyor.

Bence insanların iyi olması dinin umurunda değil. Tanrı diyor ki dünyada nasıl yaşarsan yaşa, benim cennetim ve cehennemim var; yani ödül ve ceza. Sen bilirsin, dilediğin gibi yaşamakta hürsün. İyi yaşarsan seni cennetime alacağım, değilse cehennem. Yani hâşâ Allah illa iyi olacaksın diye boğazımızı sıkmıyor. Bir yol göstermiş, tercihi bize bırakmış.

Ama onun dinini bilmeyenler din ile insanlar üzerinde baskı kurmuşlar. Din bir Anayasa, ödül/cezalandırma yöntemi. Şimdi adam öldüreni zaten ömür boyu hapis cezasına çarptıktan sonra bir de kalkıp niye yaptın bunu diye dövüyor muyuz? Dini bilmeyenlerin yaptığı bu işte. Ben zaten Allah’ın emirlerine uymadım, cehenneme gideceğim; diyorsun ki gel bir de ben döveyim!

Çok merak ediyorum, Allah birilerinin eline sopa verdi ve bu sopayla benim dinimi zorla uygulayacaksınız mı dedi?

İyi adam olmak da kişiye göre değişiyor, bize verilen akılla ilgili; senin iyi dediğin bana iyi gelmiyor, dinin söylediği ahlaka göre (daha doğrusu dinin içinde olduğu iddia edilen şeye göre) yaşamaya kalksak hayat diye bir şey olmaz.

Din kadın evden dışarı çıkmayacak diyor; öyleymiş. Çalışmayacak diyor. Ailesi dışındaki kimselerle görüşemez diyor vs. vs. Sadece bunlarla bile dünyada hayat olmaz.

Yazımızın aksine dinin ibadet yönü değil ahlak yönü önemseniyor. Hatta bazı ibadetlerin Kur'an’da yazmadığı söyleniyor.

Konu ahlaksa din zor, uyamayız; ya da uyabildiğimiz kadar uyarız. Ödül isteyen kendini zorlar, cehennemden korkmayan da kendi bilir. Böyle bir serbestlik olmalı.

Dinin uyanlarının haklı olabilecekleri tek bir şey var: “Günahını bana bulaştırma”