Dinlesek mi? dinlemesek mi?

Küçükken kitap okumayı çok severdim. Her kitapçıya gidişimizde illa ki kitap aldırırdım. Okumasamda dururdu bir köşede. Küçükken okuduğum macera kitaplarının yerini felsefe kitapları aldı. Bunu söylerken kendimle gurur duyduğumdan mı yoksa gerçekten okumak istediğimden mi bilmem. Neyse fazla uzatmadan konuya geleceğim.

 

Hep o tür kitaplar da -bunlar felsefe kitapları oluyor- 'Senden özel kimse yok! Çık dışarı ve hayatını yaşa!' yazar. Evet, doğru. Hadi çık dışarı istediğin gibi bağır çağır ne yapmak istiyorsan onu yap. Ama bir yerde bu küçük eğlence son buluyor; toplum,inanç,vs. İnsanlar bir sevinçle evlerinden dışarı koşarken diğer insanlar onlara bakmaya ve dalga geçmeye, hor görmeye başlıyor. Peki neden? Bu diğer insanların çok mu özel olmasından yoksa onların bunları yapamayacak kadar korkak olmalarından mı? Belkide inançları yada yaşadığı toplumdandır. Bir yerde doğru bir yerde yanlış aslında. Ama başka insanların lafları altında yaşarsak bu nasıl bizim hayatımız olur? Kimse, kimseye ikinci bir şans vermeyecek. Peki o zaman nedendir bu korkaklık? Şimdi söyleyin bana kalbimizi dinleyerek çıkıp hayatımızı mı yaşayalım, eve kapanık gururumuza ve olan inançlara yenik mi düşelim?

 

BK