Dinliyorum (mu acaba?)

Karşıdakini dinlemenin önemi gerçekten nedir?
Yani acaba herkes seni gerçekten dinliyor mu?
Ya da sadece dinlermiş gibinin daha ustaca halinini mi gösteriyor gözlerinin içine baka baka.
Dinlemek gözle mi olur?
Gözüne baktığın kişiyi gerçekten dinler misin?
Yoksa gözüne baksanda aklından başka şeyler geçer mi?

İnsanları dinlemek gerçekten önemli midir?
Karşındakini dinlemek ona saygı gösterdiğin anlamına mı gelir?
Önem verdiğin insanları dinlerken, önem vermediklerini de aynı dikkatle dinler misin, o da insan diye?
Dinlemenin aslında dünyadaki en büyük saygı olduğunu düşünür müsün?
Dinlenmediğini anlayan kişinin ne duygular içine girdiğini düşünür müsün?

Hayatta en sinir olduğum şey dinlenmemek. Sen konuşurken, insanların başka şeylerle ilgilenmesi, gözüne bakmaması, başka bir konudan başka bir kişiye başka bir şey söylemesi... Bütün bunlar bana göre en büyük hakaret. Abartı mı bilmiyorum ama küfürün bile bu suçlar arasında hafif kaldığını düşünüyorum.

Her söylenenin belki dinlenmesi gerekmiyor.

Dinlemenin de bir sınırı olabilir. Bütün bunları göz önüne aldığımda, dinlenmemek ve dinlememek eşit ağırlıkta gibi geliyor bana. Fark etmeden ben de çoğu insanı dinlemiyor olabilirim. Bazen karşındakinin konuştuğunu bile fark etmeyebilirsin.

Dinlenmemek, ne kadar acıtıyorsa ve sinir ediyorsa bünyeyi, dinlemeye bir o kadar da özen gösterilmesi gereğini insan unutuyor bazen.

Her zaman "Beni dinlemiyorlar" demek yerine, arada sırada aynaya bakıp, iğneyi bir de kendine batırmak, acaba dünyayı daha yaşanır ve daha çekilir bir hale getirir mi?

Herkes birbirini dinlese acaba nasıl olur?
Hayat güzelleşir mi?
İnsanlar daha bilgili olur mu?
Düşmanlar azalır mı?
Empati yapmak öğrenilebilir mi?

Bu blogu neden yazdığımı bile bilmiyorum. Belki nedeni, az önce dinlenmemem olabilir. Dinlendiğim ve dinlendiğimiz günler görmek dileğiyle...