Dipsiz kuyu

Kadın yüreğini yanında taşıdığı zaman çok acı çekiyormuş, düşünmüş taşınmış ve yüreğini kör bir kuyuya atarak ondan kurtulmuş.

Bu öyle dipsiz ve öyle karanlık bir kuyuymuş ki yüreği orada paramparça olmuş.

Yürek kendi çabasıyla yukarı çıkmaya çalışmış ama kuyu çok karanlık ve çok derinmiş. İçeri en ufak bir ışık sızmıyormuş.

' Buradan çıkabilirim bunu başarabilirim ' diyormuş hep

Azimle yaraları kanaya kanaya hergün biraz daha yukarı çıkıyormuş

Atılmışlığı aklına geldiği zaman yukarı çıkma isteğini kaybedip, kendini karanlık dipsiz boşluğa bırakıyormuş

O an aklına bir söz gelmiş

' İnandığın gibi yaşayamazsan yaşadığına inanmaya başlarsın '

' Benim yerim burası ' diye kendini ikna etmiş

Aradan uzun zaman geçmiş ve bazı insanların orada bir kuyu olduğu dikkatlerini çekmiş

Kuyuya ışık sallandırıp bakmışlar

Kuyunun dibinde yaralı acı çeken bir yürek görmüşler

Hemen ip sallandırıp, ' kendini ipe bağla seni yukarı çekeceğiz ' demişler

Yürek gülmüş geçmiş, hiç inanmamış kurtarılacağına

Kuyunun başındakiler bakmışlar ki yüreği kurtaramıyorlar, ipi kendi bellerine bağlayıp kendilerini kuyunun dibine sallandırmışlar

Ama yürek onlarla birlikte yukarı çıkmayı kabul etmemiş, ' ışığı bile unuttum ' demiş

Yardım etmeye çalışanlar çaresiz onu orada bırakıp gitmişler

Yüreğin sahibi onu orada unutmuş, arada aklına geliyormuş ama, ' onsuz da yaşayabiliyorum ona ihtiyacım yok ' diye kendini avutuyormuş

Yürek bazen dipsiz kuyudan çıkmayı çok istiyormuş ama sahibine küsmüş

Bende sensiz yaşayabiliyorum benim de sana ihtiyacım yok demiş

O da kendi yaralarını sarıp orada kalmaya karar vermiş ve o karanlığı sevmeye bile başlamış...