Disco Disco Partizani!

Biliyorum, bugün parmağınızı hareket ettirmek dahi istemiyorsunuz…

“Üff, niye buradayım?” sorusuna takılıp kalmış haldesiniz…

“Şu sıkıcı iş gününü kim icat etti” diyorsunuz ve işyerinde hoyrat adımlarınızı saklayarak yürüyorsunuz…

Sokağa çıkıp kırmızı ışıkların altında, orada, burada, en çok da orta yerde sevgilinizin buseleriyle coşmak, “kollarının altında ne kadar mutluyum, huzurluyum” demek istiyorsunuz…

Biliyorum ki, boş boş turlasam keşke güzel bir kadının eli ellerimde, kokusu burnumda diyorsunuz…

Ama üzülmeyin, sinirlenmeyin, kalbinizin çarpıntısına hakim olun. Çünkü ÇOK ÇOK AZ kaldı 18:00’e, sürgündeymiş ruh halinden kurtulmaya.

Size derim ki; bu yıl yeni kararlar almak yerine kararsız kaldığınız konular üzerine düşünün, düşünmeden hareket etmeyi deneyin bir kere de ve çoook istediğiniz bir dileğiniz için 2008’i adayın.

Evet, bu aşk da olabilir okul da, ya da iş güç kariyer derdi de olabilir…

Yeter ki ‘adama’ kelimesini hayatınıza dahil edin.

İnanın, en olmazsa olmazlar bile adanmışlıkla ilgilidir…

İşte bu yüzden mesai bitimine azıcık kala, -işler bitti, gitti nasıl olsa-ya da umarım öyledir- yılın son saatlerini kendiniz, ne istediklerinizi düşünerek geçirin. Ama plan yapmadan, durağan bir şekilde…

Öyle çoşmaca ruh halinizi akşama saklayın…

Az kaldı, tamam:)

Saatler 12:00’yi vurduğunda Disco Disco Partizani şarkısını sizin için de söyleyeceğim.

Siz de benim için söyleyin ve çoook eğlenin.

Hayat tek kelime ile Disco Disco Partizani!!

Lay lay lommmm!!

(Not: Shantel’in kedisinden o kadar çoook istiyorum ki... Adı bile belli: Kiraz)