Dişi bir kaplan, Asuman ( 7)

-Yedinci bölüm-

Asuman Esma Teyze’nin evinde kirada kalıyor ama huzurlu değil. Banka’daki para gittikçe eriyor. İş bulması gerek Asuman’ın.”Çok iyi yemek yaparım” deyip birkaç restoranta başvuruyor ama Silivri’de aşçı olarak bir kadın çalıştıracak restoran yok. Büyük Otellere gidiyor tecrübe ve Referans istiyor oteller. Sonunda kalabalık personelli bir işyerinin yemek ve çay hizmetlerini görmek üzere iş buluyor. Patronun şoförlüğünü yapan Cevat ile bir yakınlık kuruluyor aralarında. Cevat sahip çıkıyor Asuman’a . Silivri dışına çıkmadıklarında bütün gün mutfakta onunla sohbet ediyor. Çocuklara oyuncaklar alıp gönderiyor Asumanla bir buçuk ay içinde evlenme teklif ediyor. Asuman boşanmamış olduğunu ve bunun mümkün olmadığını söylediğinde Cevat “bunu kim bilecek biz nikah yaptığımızı söyleriz” diyor. Asuman otuzlu yaşlarda genç bir kadın. Ama Asuman Anne.. Çocuklarından özellikle Doğu’dan çok çekiniyor. Uzun bir süre Cevat’a hayır da demiyor evet de..Geceleri yatağa girdiğinde Cevat çakılıp kalıyor usunda. Hafta sonları Patron İstanbul dışına gitmediyse Pazarları sinemaya gidiyorlar birlikte. Cevat dört yıl önce evlenmiş, evliliklerinin ikinci yılında eşinin doğumu sırasında hem bebeği hem eşini kaybetmiş. Bulgaristandan 1989 yılında göç etmiş bir soydaş ailesinin tek oğlu. Anne ve babası ile birlikte kalıyor. Evinin kapısına kilit vurmuş eşini kaybettikten sonra. Asuman, Cevat’ı tanıdıkça sevmiş ve aşık olmuş yaşamında ilk kez. Anneleriyle tanışmış Cevat’ın çok sevmişler birbirlerini. Ve çocuklar da sevmiş Hasan dede ile Rabia neneyi.. Sonunda Asuman Doğu ile Yağmur’u karşısına almış bir gece ve anlatmış Cevat’ın evlilik teklifini. Doğu biraz mırın-kırın etmiş ama Yağmur’un sevinci Doğu’nun direncini kırmış. “ Nasıl olcak o bu evde mi yaşıyacak? ” diye sormuş yalnızca. Ve evlenme kararlarını önce Patrona açmış Cevat, ardından da iş yerinde çalışanlara. Herkes tam destek vermiş evliliklerine. Hazırlıklar başlamış. Cevat’ın iki yıldır girmediği evine girmişler ailece. Temizlikler yapılmış ve Asuman’ın eşyalarından bir kısmı getirilmiş. Geri kalanları ihtiyaç sahibi ailelere dağıtmışlar Cevatla birlikte. Çocuklar yeni evlerini çok sevmişler. Cevat onlara “ Baba” deme konusunda hiç baskı yapmamış, çocuklar “Cevat abi” demişler hep. “ benim mutlu olmaya hakkım yokmuş abi” dediğinde Asuman’ın yine kem bir şeyler olduğu geçti aklımdan. Üç buçuk ay sonra bir gün iş yerinin mutfağında öğle yemeği hazırlıklarını yaparken Asuman, içeriden seslenmiş çalışanlardan biri Asuman hanım misafiriniz var. “Kim ola ki? ” diye düşünerek ellerini yıkayıp, salona çıktığında Asuman kanının donduğunu hissetmiş bir an.

Başı dönmüş, boğazına kocaman bir yumruk takılmış, nefes alamamış kısa bir an için. Sekreter masasına dayanmış ve hırıltılı bir sesle karşışısnda sırıtan adama “ Rıfat” diyebilmiş.

(ARKASI YARIN)