Dişi olamayan kadınlara…

İş hayatında başarılı adledilen kadınların büyük bir çoğunluğuna baktığımda, erkek taklidi yapan, kimi zaman kadın kimliğini kenara itmiş erkekimsileri görüyorum. Konuşmalardaki erkek vari delikanlılık, vücut dilindeki kadın zerafetinden yoksun hareketler, çoğu zaman giyim kuşamda bile bir erkeksilik var. “Harbi kadın” veya “erkek gibi kadın” terimlerini yakıştırırız onlara ve çoğu zaman onlar da bunları duyduklarında hoşlanırlar.

Lütfen, rica ediyorum, eğer buraya kadar okuyabildiyseniz ve bir bayansanız, savunmaya geçmeden; “erkek dünyasında kadının varolma savaşı” veya “taklit değil, iş hayatının gerekliliği” veya inkar klişelerini kenara bırakıp, objektif bir gözle etrafınıza bir bakın.

Sizler ne kadar; centilmen, kibar, dürüst erkeğe hasretseniz ben de o kadar ZARİF kadına hasretim. Kadın, modern dünyada var oluş savaşında en çok zerafetinden ödün verdi herhalde. Kadındaki dişilik (lütfen seksapel ile dişiliği karıştırmayın!) utanılır veya zayıf bir nitelikmişcesine erkekleşti. Ahhh o zerafet yok mu, kadını kadın yapan, yürüyüşüne asalet katan… işte odur bence kadının gücü. Kadın olmak isterdim bu hayatta, bir lale çiçeği kadar zarif ve kırılgan görünümlü, içeride kararlı ve sağlam, kendine güvenen, başı dimdik. Hayattaki rolünü iyi kavramış, attığı her adımda kadınlığıyla gurur duyan. Bir gün bile pantolon giyinmezdim herhalde.

Her şey gibi kadın da değişiyor. Değişiyor değişmesine de, erkekle eşitliği ararken kadınlığından mı oluyor acaba. Kendi kimliğiyle var olamıyor mu?