Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

12 Mayıs '10

 
Kategori
Deneme
 

Diyebildim yaa

Diyebildim yaa
 

Bi kez daha yalansız bir akşama yakalandım. Nadirende olsa buluyor böyle anlar beni. Gülmekle ağlamak arasında kaldığım bir günün sonunda. Sessizliğin dinginliğini yaşıyorum. Arada bir ürperiyor arada bir dalıyorum boşluğa. Kime, niye, neden, nasıl diye soruyorum gün boyu kendime. Cevabını bildiğim halde inanmak istemiyorum kendi gerçeğime.Ya ben bu kadar özel biri değildim, ya karşımdakiler. Olamazdı… İkisi bir aradı olamazdı. Dünyanın dengesine aykırıydı. Biri iyiyse biri kötü olmalı. Biri gülerken biri ağlamalıydı. Oysa ki bugün kendi yüreğimden şüphe ettim. Karşımdakilerin yüceliğiyle; ezildim, dibe vurdum, eridim. Gittim gittim geldim bilmediğim yerlere. Ben iyiydim hep. İnsanlar canımı yakıyordu. Kör kuyunun içinde ben ayağa kalkmaya çalışırken, yukardan itiyordu birileri. Ben inatla çabalıyordum ama olduğum yerde sayıyordum beklide. Ama en azından gerilemiyordum diye avutuyordum kendimi, seviniyordum bu acılı mücadeleme. Kazanamasamda kaybetmiyecektim. Söz vermiştim bir kere kendime. Oysa bugün nefes aldım. O kör kuyudan çıktım nefes aldım. Kendimi bildim bileli hep patinaj yaptım, yürüdüğümü görmek canımı yaktı. Hep engellerle donatıldığımdan bugün köstek değil destek olanları görünce dedim ya kendi yüreğimden şüphe ettim. Ne oldu yani. Ben kötü biri mi olmuştum da insanlar elimden tutuyordu. Çözemedim… İyiliğin altında ezilmek…Kırk yıl düşünsem bunun için gözyaşı dökeceğim aklıma gelmezdi.

Akşam oldu. Yorgun bedenim evin yolunu buldu. Kimse bilmesede yaşadıklarımı. Ben biliyordum. Kötü olmadım, olmazdımda. Sessizliğin arasında kaybolurken ben evet benim gibi düşünebilenlerde varmış diyebildim. Sadece ben değildim iyi olan. Numune olamazdım. Sadece hayat karşıma çıkarmamıştı. Bugün lütfetti banada. Zamanı demekki bugündü. Kontrolüm olmadan yaşatılanlar bana; önce kızgınlığımla yıktım heryeri, rezil ettiniz beni dedim. Bu kadarda olmaz dedim…Yıldızlar çıkınca göğe, sessizlik çökünce üzerime ne şanslı kadınmışım diyebildim. Diyebildim yaa tüm bunları ben diyebildim. Hemde hepsini bugün.

Teşekkürler hayat, emeklerimin karşılığını gösterdiğin ve bu zor zamanımda doğru yolda gittiğimi bana hatırlatıp hayata daha sıkı sarılmamı sağlayabilecek insanları karşıma çıkardığın için…

 
Toplam blog
: 5
: 1069
Kayıt tarihi
: 06.05.10
 
 

1983 yılında süprizlemişim bizimkileri. Planlı bir çocuk olamasamda, büyüdükçe planlamaya çalıştım k..