Doğacak çocuğumu evlatlık vermek istiyorum!

Keşan’da yerel bir gazetede okuduğum ilan aklımın başından uçmasına sebep oldu...

“ Doğacak çocuğumu evlatlık vermek istiyorum!”

Üçüncü çocuğuna hamile olan kadının telefon numarası da vardı ilanın altında...

Cep telefonumu elime aldım, numaraları çevirdim tam yeşil tuşa basmak üzereyken aydım...

Ne diyecektim kadına?

“ Hanımefendi iyi günler gazetedeki ilanınızı okudum, hikâyenizi çok merak ettim, müsaade ederseniz yazmak istiyorum! Sayemde belki daha fazla insana ulaşabilirsiniz...”

Gazeteye ilan verecek kadar çaresiz olan kadın kabul edecek, çok geçmeden bir çay bahçesinde buluşacaktık muhtemelen...

Hikâyeyi öğrenene kadar ilgiyle dinleyecek, gece duygu yüklü, trajik bir yaşam öyküsü kaleme alacak, sizlere “bakın bunlar da oluyor” diyecek, iki gün sonrada olanı biteni unutacak başka bir öykü peşinde koşacaktım!

Ünlem işaretinden sonra soluklanıp, kendime acımasız davranıp davranmadığımı sorguladım...

Davranmadığıma kanaat getirdim... Kadını arasaydım olay noktası, virgülüne böyle cereyan edecekti...

&&&

Normal bir şey mi bu Allah aşkına?

Bir kadın doğmamış çocuğunu evlatlık vermek için gazeteye ilan verebilir, çocuk sahibi olamayan bir çift kadını arayarak çocuğu evlat edinebilir öyle mi?

Aralarında anlaştılarsa sorun yok yani!

Eh ne diyeyim?

Pes!