Doğada Mutlak Sessizlik

MUTLAK SESSİZLİK

Çadırda yağmuru dinledim uzun süre, sonra orada kalmaktan sıkılıp su geçirmeyen pantolonu ve yağmurluğu giyip dışarı çıktım, yağmur şiddetini azaltmıştı biraz.

Bulunduğumuz çukur yerden tepeye çıktım ve tepenin ardındakigeniş çukur alana inmeye karar verdim.Tepeye doğru çıkarken yağmur iyice azalmıştı ve tepeden arka tarafına doğru inerken tümüyle kesildi.

Geniş çukur alan yuvarlak tepelerle çevriliydi ve ileride, bulutların içinde Kızlarsivrisi Dağı tüm heybetiyle karşımda duruyordu.

Islak otların ve gevenlerin arasında tepeden aşağı inerken duyduğum tek ses sadece ayak seslerimdi.

O kadar sessiz ve ıssızdı ki, rüzgarın sesi bile yoktu.Ayak seslerim boşlukta asılı kalıyordu. Çukurun ortasına doğru bir yerde durdum.

Öylesine sessizdi ki, sanki bulunduğum çukur bölgeyi saran tepeler tüm sesleri dışarıda tutuyor gibiydi.

Doğada çoğu kez hiç bir ses olmasa bile rüzgarın kulaklarımdaki hafif uğuldamasını duyardım ama orada, mutlak bir sessizlik vardı. Uzun süre öylece durup o mutlak sessizliğin varlığını algıladım.

Bulunduğum yerden öteye ıssız ağaçsız tepeler, ovalar, yine tepeler ve yine bozkır ovalar ve dağlar uzanıyordu ve ben tüm bunların ortasında mutlak sessizlikte duruyordum.

Herşeyin boşlukta asılı kaldığı, sonsuz bir sessizlikte...

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=547060092020975&set=a.349246925135627.80220.349230845137235&type=1&theater