Doğar güneşler

İnsanların yaşamlarında tıpkı dünya gezegeninin işleyişi gibi inişler çıkışlar, geceler ve de gündüzler hayat bulurlar. Her birinin zevki ayrı ayrıdır. Ölüm de bunun gibi bir var oluştur. Sevdiklerinden ayrı kalmak. Bir daha görüşüp, öpüp koklayamayacağını bilmek. Sımsıkı sarılıp canım, diyebilmek. Kalan ömründe gözlerinin içine bakıp birlikte gülüp birlikte ağlamak. Neşeleri, üzüntüleri, dertleri paylaşabilmek. Sırdaş olmak. Arkadaş olmak. Dost olmak.

Can, candan bir parça…

Bir daha aynı yaşamda birlikte olamamak. Sevdiğini, sevdiklerini kaybetmek. İnsanın içinde açtığı derin yaralar sözcükleri sustururcasına kalıcı bir yer kazır yüreğimin ta içinde. Ağlamak hemen koşar imdadıma. Boşalır tüm hüzünler. Bir bir akar göz pınarlarımdan. Tutamazsın. Yangınlar sele dönüşür çağlayanlar eşliğinde kavuşur en yakın denizimin kıyısından. Geceler beninle yalnızlığıma eşlik eder. Sabahlar olsa ne olur, yoksa sevdiğim yanımda? İstemem kalsın. Doğmasın  güneşler. Çıkmayayım sabaha.

Ayrılık…

Hüzün…

Karanlık…

Yalnızlık…

Koptu içimden bir parçam.

Çocukluğumu birlikte geçirdiğim, belki de tek sırdaşım, biricik atım, Nazlım. Zamanı mıydı şimdi bu ansız gidişin? Kime sarılacağım şimdi? Kimi öpüp okşayacağım? En sıkıntılı anlarımda kime dertlerimi anlatacağım şimdi? Kim beni uçsuz bucaksız kırlarda özgürlüğüme kavuşturacak? Neden be Nazlı? Sana çok ihtiyacım var, hem de çok. Gözünden akan yaşlar damla damla kor bırakıyor gönlüme.

Acıyı yaşamak. Seninle olmasaydı keşke. Koşup tek başıma haykırmak! Neden aldınız? Neden? Ey gökyüzü! Sen yağarken üzerimize sağanak sağanak. Doludizgin koşuyorduk Nazlım ve ben. Özgürlüğün, saflığın, temizliğin, dostluğun öncüleriydik biz. Tüm kirlenmişliklerden uzak şen şahlanırken dimdik, bendim yaşama tutunan, inatla, ümitle, güvenle. Yapma be Nazlım. Hani sen de bırakıp gidiyorsun ya beni yapayalnız bir başıma. Sımsıkı sarılırken sana hani söz vermiştik bir birimize?

Kızgınım sana. Kırgınım sana.

Yüreğimde kor bir ateş. Hadi bırak ve git. Oysa ne kadar inanmıştım sana. Ardında bir çocuk bıraktın henüz beş yaşında.

Git sevdiceğim. Git çocukluk aşkım. Sırlarım seninle, hüznün benimle…

Özlem, yine çaldı kapımı. Kovsam da her gelişinde arsızca bekleşir eşiğimde. Git özlem sen git! Alamayacaksın sevdiklerimi benden. Yüreğime kazıdım ben her bir anımı. Ne sen ne de senin gibiler çalamayacaksınız sevdamı.

Hadi! Gelin şimdi. Çalın çalabilirseniz. Haykırıyorum gökyüzüne!

Nazlım. Nazlı bebeğim. Seni hep seveceğim…