Doğum günüm için teşekkür 6.Mart.2013

Sabahın en erken saatleriydi, uyandım. Güne  nasıl başlayacaktım.  Belki çok duru değildi günüm.

Karışıp giden düşüncelerim dünle, gelecek arasında.

Geçen yıllar, işler, uğraşlar, hayat ve sevgiyle örülen yıllar. Geleceğe dair ekilecek ümitler, sevgiler yeniden hayat yeşerecek, yola devam edilecekti.

Bazen yolumu kesenler çıkacak, yoluma dikenler ekecek. Ama o yol  hep gül renginde sevgiye açılacak.

Sevgiye açılacak yol emek ister, çaba ister. Gönül ister. En çok sabır ister.

Bugüne dek kendim için bir şey yapmadığım yıllarım. Geçip giden yıllarım. Bazen düşünürüm gerçekten hangisi en doğru? Yaptıklarım mı? Galiba zaman kanıtlıyor bunları. Zaman dürtüyor  Nabide senin yaptıkların en hoştu.

Öyle ya geriye ne bıraktık?  Hangi sevgileri, uzak iklimleri getirdik bahçeye, hangi duyguları ektik.

Böylece geçip gitti yıllar, kendimle baş başa kalamadığım yıllarım, işlerim, amaçlarım, uğraşlarım için yol aldığım yıllarım…

Sevgiye ve gönlümün yıllarına yol açmak istediğim şu  bir-kaç yıllık düşüncelerim… Düşüncelerim de ne çok haklıyım, ne çok hak etmişim.

Çok çaba ekmişim ben gönlümün güzelliklerine.   En çok sevgiye inanmışım. En çok gerçekçi yüreğime…

Yüreğimin sesi,  yolumun sesiydi hep. Ne zaman ki, ayrı düştü ben mutlu değildim.  En çok hayalci değilim.

Bu sözcük bile bana ters düşer. Tartışırlar, hayalci olmak gereklidir, diye. Ben hayır, derim. Çünkü gerçekler, zaman gerçekleri getirir, karşılaştırır.

O nedenle gerçekçi olmak insanı hiç aldatmaz…

Aldatan, dalgalı, dalavereli, çetrefilli, tumturaklı, dikenli,  ayrık otları benim yolum hiç olmadı, olamaz.

Benim sevgim hep  gerçekçiydi.

Hayata ve cana içli duygularla, sevgiyle bağlıyım. Geçen gece bir arkadaşıma şöyle yazmışım;

“Ben en çok sessiz saatlerde duygulanır, düşünürüm. En çok bu saatlerde kitabımı okuyorum.

Bazen konuları, olayları yorumluyorum. Bazen meraklarımı işliyorum. Ama çok duruyum. En güzel bu saatlerde gökyüzünün yoğunluğunu, derinliğini duyabilirim.

Bir gece esintisi, bir melodi çalındı mı kulağıma, hafif bir rüzgar serinlik veriyorsa, yaşadığımı en çok bu saatlerde anlayabiliyorum…

Ben bana kapatılan kapılara aldırmıyorum, hep hayata ve cana güzel bakıyorum…”

Benim sevgimi görmeyenler çıktı, aldırmadım… Aldırmıyorum  ben yıllarıma, yaşadığım yere dek inançlarıma, sevgime sahip çıkıyorum.

Benim duygularımı, yüreğimi görmeyenler çıktı, ben inançlarımı korudum. Benim hayata dair duygularım geçici değil özümdür.

Korumak, sevgiyi korumak ne çok zor, sevgiyi tanımak ne kadar zor. Hayat elbette kolay değil.

Hayatı sevgiyle örmek, güzelliklere doğru yol koymak, ekebilmek, çiçek kokularıyla güneşe çıkabilmek.

Bir ağacın  gölgesinde serinlemek, yaslanmak sevgine. İçine, sesine, kendine güvenmek,

En çok huzur veren şeyler değil midir hayatın içli yanı.

Ben korkuları değil, sevgiye, güzelliklere tohumlar ektim… Korkularım işte en az şeylerdi yok denecek kadar az.

Dedim yaa inançlarımı korudum, geleceğe dair. Geleceği yönetmek, yarını karşılamak için her gece dualarımı okudum.

Ben korkmadım yarından, yapacaklarımdan. Ben yapacaklarımla ilgilendim… Karşıma sevgi çıksa da, çıkmasa da, karşımda olup biten değil, kendi yolumdu, en çok beni etkileyen.

Hayat bir gün hep durmayacak, hep içli, hayat işte yaşam kadar gerçek sevgi, sevgi ile olmak, bir gün sonsuzluk ömrünüzce ve ruhunuzca olabileceğiniz yaşam işte. İşte hayatın bir başka en önemli gerçeği.

Hayat sevgiyle anlamlı, güçlü ve güzel

Güzel gönül dostlarım bugün benim doğduğum güne sevgiyle sarılmışlar. Benim içli, sıcak gerçek dostlarım, yol arkadaşlarım, duru sevgilerini ektiler, bugün sayfama.

Benim güzel gönül dostlarım, arkadaşlarım vefa dolu duygularıyla içime gelecek tohumları ektiler.

Ne çok duyguluyum. Ne çok içli. Ne çok vefalıyım güzel dostlarıma.

Bugün 6  Mart günüme, gönlüme ses veren güzel dostlarımı sevgi ve saygıyla kucaklıyorum.

Ne çok güzelsiniz, ne çok özelsiniz…

Birlikte nice günlere, mutluluğa açılan yollara… Ve canlarım, sevdiklerim, ailem ile…