Doğum tarihi

Dünyaya gelişim: Annemin unutamadığı bir anısıyla başlar. 1927 yılının güneşli bir Mayıs Ayında, hıdrellez şenliklerinin yapıldığı ilk Cuma günü Simav'da doğmuşum.
O zamanlar özellikle köy ve kasabalarda doğum günleri pek önemsenmez, bağ bozumunda, harmanları kaldırma zamanında veya nohutların erdiği günlerde doğdun şeklinde anımsanırdı. Benim doğum günüm hafızalardan kolayca silinmeyecek derecede önemli bir güne rastladığı için unutulmamış.
Simav’da halen daha devam etmekte olan bir gelenek vardır. İlçenin hali vakti yerinde olan gençleri kendi aralarında, adına YAREN denilen gruplar oluşturur. Bu Yarenler, her hafta belli bir yerde toplanarak, içkili sohbetler yapar, sazlar çalar, mahalli oyunlar oynar ve kendi aralarında hoş vakit geçirirler.
Yarenlerin kendilerine özel bir takım kuralları da vardır. Her yarende; Yaren Başı olarak seçilen, saygın ve otoriter bir kişi olur. Grupta bir anlaşmazlık veya tatsız bir durum olursa; Yaren Başı müdahale eder ve çözüm bulur. Onun bulduğu çözüme bütün grup uymak zorundadır. Uymayanlar yarenden atılır.
Benim dünyaya geldiğim yıllarda bu yarenler her yıl; Mayısın ilk Cuma günü, Mor Zeybekler, Sarı Zeybekler şeklinde özel kıyafetleriyle, Nadarçamı denilen bir yaylada toplanır, oradan davullar ve zurnalar eşliğinde silahlar atarak, akbaldır ardı meydanına iner, mahalli oyunlar oynayıp, gösteriler yaparak, hıdrellez şenliklerini kutlarlarmış. Simav yarenlerinin bu gösterileri çok eğlenceli olur ve halk onları görmek için şehrin çok uzaklarından ve hatta köylerden bile gelirmiş.
Anam rahmetlik; karnı burnunda hamile, o şenlikler için hazırlanırken, sancısı tutmuş ve ben dünyaya gelmişim. Kasabamızda son derece önemli olan bu şenlikleri; benim yüzümden kaçırdığı için çok üzülmüş. Sırası geldikçe söylerdi.
Böylece benim doğum günüm hafızalardan silinmeyecek bir öykü olmuş. Bu öyküye dayanarak saptadım 6 Mayıs 1927 olan doğum günümü.

Niye doğdun a Hilmi bu güzel günde erken,
Hıdrellezde anan şenlikleri beklerken.
Aniden debelenip, dünyaya göç etmişsin.
Hıdrellez gününü anana güç etmişsin.
Anacığın görmemiş, o günkü şenlikleri.
Acılara boğulmuş, sızlamış ilikleri.

Ama nur topu gibi bir oğlan görününce,
Dökülen gözyaşları sevince bürününce,
Unutulmuş çekilen acılar hep bir anda.
Evlada olan sevgi; anaya bu cihanda,
Bir teselli olurmuş, bitermiş sancıları,
Sevgiyle kucaklarmış bütün yabancıları.

Bu öykü tarih olmuş benim doğum günüme.
Altı Mayıs yazılmış nüfusta kütüğüme…