- Kategori
- Şiir
Doktorun kutsanan eli
Erman’a…
Ten ten ürerken ten/beden
İvecen, yanık siren sesle
Acının dikeni bata bata
Duman tüte tüte’r yarası
Kalleş hastalıklar müzesi
Hastaneye yatırır hastayı…*
Kanayan yaranın acısını yüreğe
Heybeye atar kendi acısını…
Yoğun bakım, göğün pervazında
Ölü toprağından sıyrılmayı
Uzatılacak el/yürek bekler kanamalı hasta!
Acır yalvaran göze/söze…
Damarı damara bağlar
Yolunu bulur gen/kan…
Fiyakalı ölümün havasını
Çeker alır güme giden insanı!..
Ölümsüzlük hakkını düşler…)))
Yumruk atan çakal çağının karaktersizi(ni de)
Küllük horozu siyasetçiyi de tedavi eder..!
..Bir rüyadan uyanmış gibi
Geri getirir tahtalı köyden!..
‘Siyah gül’ koymuşlar ölümün adını!..
‘Çoban gitti, kurt koyunu nitti?’ der gibi
Kaç öldürme ayinine katıldı ötenazi arısı?
Usul usul uğuldar göğün çadırı..!
Asilliğin ifadesi siyah olsa da
Saflığın simgesi beyaz giyer.
Aklın işlevinin, bilgi/yenilik olduğunu bilir
İyilik meleği.., şefkat dilencisi hastaya şifa…
Tanrı’nın başyapıtı, insan/ruh ve yeryuv/r
Yaratan’a esas duruşunu gösterir.., severse/n
Yaşam desteği verir kutsanan elle…
Seni/hastalığı yener bedenin genetik aklı/bil(i)mi!
Doktorun eli, Tanrıbilimin** uzantısı…
Yaratan’ın egemenliğini/bilimini bilsen/n
Kendin gibi sevsen, adı sevgi olan Tanrı’yı
Hisseder/duyarsın kırılan, ölen ruhun sesini
Uzatırsın yüreğini sızım sızım yaraya…
*- Teb kentindeydi ilk tıp fakültesi
‘Tabip’ de(ni)rdi.., ateş düşürendi otacı…
**- Tanrıbilimi meşale yapsaydı/n
Göketeğine yükselirdi İslam/barış…
Ayarını bozdu Arap kültürü!..
Ali Akdemir
10. 06. 17
Akçatekir