- Kategori
- Şiir
Dökülüyordu rüzgar gülleri
Terastan manzara
Bir çığlık uzaklıkta gözleri, yüzünden...
deliktir tüm maskeler
gözlerin olduğu yerden
korkuluksuz terasındaydı
masallara inanmayan
masal kahramanı
geceye tutulmuş gözleri...
dolunay,
gecenin gözbebeği
gökyüzü gibi ziftlenmişti teras..
ziftin üzerinde sarmaşık,
yetişmişti terasa
binayı saran şımarık..
bir kaç çamaşır,
kanat çırpırken sanki denize
felçli bir mandal,
tutuyor onları ipte
üstü örtülmemiş bir mayın,
çıplak teni...
göğüsünde bir çok el biriktirmiş
o ellerde, rüzgar gülleri
kuytu bir nefes harcadı
çözerek boğazındaki düğümü
dönmüyor,
dökülüyordu rüzgar gülleri
Kenan Soyalp