Dokun-durma… Sonbahar

İzmir Susuzdededen bir sonbahar akşamı.

Elle tuttuğun kadeh

Kadeh değil

Arzulu yüreklere

Bir yudum, bir yudum daha

Bazen küçük bir ışık

Günlerce masalarda

Ve, geçmek bilmez saatler…

Ve daha

Ve daha da sonrasında

Acul sevişmeler,

Hoyrat dakikalar…

Uyandığında…

Günaydın…

Bomboş ellerin ki, şahit

Git gidebildiğin kadar,

Eski akşamlar, kaybolan

Kaybolan ve sonra…

Sonrası nasıl desem ki..!

“ Yalan söylediler.”

Mevsimse mevsim,

SONBAHAR…

Denizse deniz, karşında

Bak yağmur da yağıyor

Sen otur oturduğun yerde

Kur masanı

İki kadeh olsun…

Akşamlardan

Yine başka akşamlara

Kendin, kendine…

Şiir yaz…

İzmir. Poligon

Teknik ressamlıkla geçen çalışma hayatımdan sonra emekliliğini yaşayan bir kız ve bir erkek çocuk..