Dokunma

Söyleyeceğim türkülerin ezgisi sen ol

Bırak kendini, yüreğimin hüzünlü nağmelerine

Yüreğin titresin senin de hasret çekenlerle

Saçım, kaşım, gözüm sen ol, ama" Yüreğime" dokunma

Yareme tuz dök, sil kanayan yaramı

Bitir içimdeki sıkıntımı, yaz yeniden yazgımı

Kader ile bozulmayan o uzun anlaşmamı

Bil de , canımı yakan od sen ol, ama " külüne " dokunma

Yar değil , har düşecek satırlarıma

Gün geçtikçe tek tek kar düşecek saçlarıma

Söyle uğramasın artık gelmesin rüyalarıma

Süzülen kanlı yaşım sen ol, ama "gözüme " dokunma

Talibim , verilecek en zor göreve

Taş taşırım, terim akar helal ekmek diye

Kimseye bırakmam vefayı mahşerde bile

Belimi büken sen ol, ama sakın "yüküme "dokunma

Yok et acıyı , kov yüreğimden umutsuzluğu

Kaldır beni yataktan hep böl uykumu

Uykusuz kaldığım gecelerimde yap bu sorguyu

Yargıç ya da davacı sen ol ama " suçuma " dokunma

Yüreğime yazdıklarımdan alma hırsını

İyileşmez artık bu yara arama dermanı

Sakın, sakın ha akıtma gözünün yaşını

Tabip sen ol ama “yarama " dokunma

İnsanları ve yaratılmış tüm canlıları severim. Yazmak amatörce de olsa hayatımda bir süredir var...