- Kategori
- Şiir
Dokunmayın yalnızlığıma
Seni yaşamasaydım yıllar yılı
Böyle tutkulu ve vurgun
Bu kadar acı çekmezdi gözlerim.
Yatağında kan kırmızıya boyanmış Munzurca
Akmayacaktı kuduran ihtiraslar..
Sürgün şafaklarımın kahkahaları sende saklı
Irmak boylarında kedere boğulmuş toyluğum
Seni yaşamasaydım yıllar yılı
Belki anlatacak öykülerim olmayacaktı.
Dokunmayın yalnızlığıma, ben yalnız değilim.
Anılar curnatası bir şarkı gibi dilimde.
Dolanır bütün saatlerin hüzünlü duraklarını.
Sen olmasaydın aşk sözcüğü olmayacaktı ezberimde.
Sen yaşamasaydın yıllar yılı
Tutkunun en hummalı halleriyle kollarımda
Bu denli yaşlanmayacaktı zaman yüzyıllara varıp
Bir gezegen yok olmayacaktı...
Ben kimsesizliğe baş koydum..
Dokunmayın yalnızlığıma...