Dokuzuncu Hariciye Koğuşu

Tarih 11 Mart 2009... Gün Çarşamda ve ders edebiyat... Metin ''Dokuzuncu Hariciye Koğuşu"...

1.paragraf, 2.paragraf, 3. paragraf ve sıra bende: 4. paragraf...

Sofanın bana söyledikleri
İki yastık, bir şişe, bir mendil...

(Ve insana gerçekten bu kitabı ne kadar büyük bir hazla okuyabileceğini kanıtlayan paragraf:)

Ve baktım: Minderde üst üste konmuş iki yastık. (Demek annem biraz rahatsızlanmış ve buraya uzanmış.) Masanın yanında rafın önüne çekilmiş bir sandalye. (Demek annem en üst raftan bir şişe ilaç almış.) Ha... İşte masanın üstünde bir şişe: Kordiyal. (Demek annem bir fenalık geçirmiş.) Minderin üzerinde ıslak, buruşuk bir mendil. (Demek annem ağlamış.) Benim de bu şişeye, iki yastığa ve bir mendile ihtiyacım var, ben de Kordiyal alacağım, uzanacağım ve ağlayacağım.

Ve dolan bir çift göz... İçten içe kendime kızdım, nasıl böyle bir kitaptan uzak kaldım. Büyük ve affedilemez bir hataydı, dayanamadım ve o gün bu kitabı satın aldım. Bu kitapta duygulanacak ne var bu kadar? Ben de küçüktüm, ben de 4 duvar arasında günlerce kaldım, ben de sevdiklerimden uzakta kaldım ama ben onun kadar olamadım, acı çekerken acımı kağıtlara dökemedim. Benim yerime o dökmüş, hikayemi okudum işte...

Ben de hayaller kurmuştum, ben de hastaneden çıktığımda dünyanın en mutlu çocuğu olacaktım, koşup oynayacaktım. Ne kötü... Hayat şartları en çok çocuklar ve hayalleri üzerinde etkilidir. Bu gün öğrendim.

Ben yaşamadım ama en kötü şeyde birini sevipte ona ulaşamamak. O hep Nüzhet'i sevdi. Bir gün söz arasında Nüzhet'in Doktor Ragıp ile nişanlanacağını öğrendi, hayal kırıklığına uğradı. daha sonra Nüzhet yazarın odasına geldi biraz sohbet için. Fakat yazar ona karşı olan zaafiyetini daha fazla saklayamayıp Nüzhet'i öper.

Çocuğun rahatsızlığı artar ve hastanye kaldırılır, Nüzhet ise Doktor Ragıp ile nişanlanır.

Nüzhet bana yalan söyledi...

Büyük bir hastalık geçirmeyenler, herşeyi anladıklarını iddia edemezler.

NOT:

...

"Nüzhet'ten kart geldi. Ziyaret edemediği için af istiyor. Hastalar affetmesini bilirler ama..."

"Bugün sonbahar. Beni bahçede soğuk bir rüzgar karşıladı."

...

"Bu perşembe Nüzhet'le Ragıp Bey'in nikahları olacak."

...

"Beş dakika sonra hastaneden çıkıyorum. Son not: Bu odada başkaları inleyecek. Onları şimdiden gayet iyi tanıyorum. Üstümden çıkarıp yatağa attığım robdöşambır içinde, ebediyen aynı insan bulunacak: Hasta."

"Annem, Mithat Bey ve arkadaşım içeri girdiler:

-Haydi..."

Eğer okumamışsanız şiddetle tavsiye ederim, bir yanınız eksik kalmasın. Her an sizde hastalanıp hastaneye yatırılabirsiniz ve sevdiğinizi sonsuza dek kaybedebilirsiniz...