- Kategori
- Şiir
Dön bana
Dağda, esen rüzgârda seni arasam.
Tozlu yollarda izini bulsam.
Ayağıma batan taşlarda, sevgisizliğimi görsem
Seni bulabilir miyim?
Akşam oldu sen hala yoksun.
Karanlık da doğan ay gibi gönlüme doğsan?
Ama yoksun ve ben karanlıklardayım.
Mahzunum, sensizim.
Yollar neden böylesine yokuş ve dikenli?
Yoksa ben mi?
Seni nerden bulsam, kalbimde mi? Gönlümdae mi?
Varsın ama neden bana acı veriyor gönlümdeki sen?
Yoksa sen sevdiğim değil misin? Neden gözlerindeki anlam ifade boş?
Bendeki ben mi, seni böyle yapan?
Anlam ifade etmeyen gözlerin ondan mı boş?
Neden ceset gibi duruyorsun nefes alamadan?
Sen nefes alamazsan, ben nasıl yaşarım?
Kaldırımlar sessiz, yorgun sensiz.
Ağaçlar, meyvesiz kaldı sensiz, bensiz.
Kuşlar uçmuyor bahçemde, sen gittin gideli.
Dön bana, hatalarıma rağmen, vurdum duymazlığıma rağmen
Dön bana, bekliyorum.