Dön Dünya

Dönersin hiç durmadan, yolculuk nereye
Senin gittiğin yere gidemez yolcuların
Yaşını bilen seni yapan,
Bir gün sen de bırakacaksın dönmeyi
Varacaksın menzile.
Ne yiğitler geldi, geçti de
Döndü, gidemedi seninle
Nice canlara feda senin uğruna.
Sen nazlı bir dilber,
Her gelen hükümdar
Uğruna gözyaşı değil, kan döktü.
Döktü de ne oldu
Sonunda sana sığındı
Alacağım diye, uğraştı
Cengizhan, Timur, İskender,
İngiliz, Rus, Amerikan
Hepsi sana vuruldu,
Âşık oldu, kudurdu.
Kudurdukça saldırdı,
Tozu dumanı kaldırdı.
Dönüş sana, yol sana
Dön sen kana kana ey “Dünya”