Dondurmam Gaymak'ın Ula'sı

Dondurmam Gaymak filmini izlediniz mi bilmiyorum. Ben izledim ve çok beğendim. Yerli kaynaklarla ve kısıtlı imkanlarla yapılmış, yöre halkının çoğu oyuncu olarak kullanılmış, ama sonuç harika. Bu filmin benim için diğer önemli tarafı Ula’da çekilmiş olması ve babamın burayı birkaç sene önce keşfederek yerleşmeye karar vermiş olması.

2007 ilkbaharında ilk kez, Muğla, Akyaka ve Ula'yı görme fırsatını buldum. Buraların sosyal yapısı medeni, modern, ayrıca şehir dokuları aynı kalmış, belediyeleri tarafından çok iyi yönetilen yerler. Başka yerlerle kıyaslayınca, bir şehrin simasını yaratanın, adeta heykeltıraşının belediye olduğu daha net anlaşılıyor. Kusursuz bir sanat eseri de çıkabilir ortaya, yüzüne bakılamayacak, içinde olmak istenmeyecek bir yer de.

Yönetimin bakış açısı, hayat tarzı, dünya görüşü, o şehre yansıyor ister istemez. Ben böyle hissediyorum. Bazı şehirlere kendimi o kadar yakın buluyorum ki, sanki evimdeyim, sanki benden bir şeyler var orada. Tıpkı Ula'da, Akyaka'da, Muğla'da hissettiğim gibi.

Muğla'nın mimari açıdan özellikli olan cumbalı birçok evi restore edilmiş ve korumaya alınmış. Şehrin içinde çok büyük, yemyeşil parklar var. Sokakları temiz, bakımlı, insana huzur veren yerlerden.. Bir de cadde üstünde kömürde meşhur oltu kebabı var nefis, tadı hala damağımda.

Beni en çok etkileyen yer ise Ula oldu. Burası başka bir dünya. İnsanlarıyla, evleriyle, sokaklarıyla, bambaşka bir yer gerçekten. Oldukça geniş bir alana yayılmış, avlulu, bahçeli, özgün kapılı evleri olan, dar sokakların labirent gibi başka sokaklara bitiştiği, açılmayı bekleyen sürpriz bir kutu gibi. Özenle paketlenmiş bu kutuyu açmak ve içine dalmanın heyecan ve mutluluğunu yaşadım. İdeale yakın olanı hissetmenin heyecanıyla.

Ula'nın halkı güler yüzlü, yardımsever ve çalışkan. İnsanı çeken, pozitif enerji veren bu şehri ben çok sevdim ve daha çok gideceğim.