Dönem filmlerinden "Eve dönüş"

Türk sinemasının zengin bir hareket kazandığı son aylarda dönem filmlerine de ilgi arttı. Dönem filmleri sinemanın öğretici ögesinin baskın olduğu filmler olduğu için aydınlatıcı bir özellik taşıyor.Ancak dikkat edilmesi gereken en önemli özellik objektif olabilmek, tarihi doğru yansıtabilmektir.

Şu an vizyondaki CENNETİ BEKLERKEN (17.yy,osmanlı), EVE GİDEN YOL(1914, kurtuluş savaşı), BEYNELMİNEL (12 eylül 1980) dönem filmi örneklerinden. EVE DÖNÜŞ de 12 Eylül konulu filmlerden biri. Siz de benim gibi "Bu konu da sıktı artık!"diyenlerden misiniz? Evet, ben bir gaflette bulunup bir an böyle bir şey dedim ama arkadaşlarım kendime gelmemi sağladı. onlar haklıydı; aslında 12 Eylül'ü anlatmaya yeni başlandı.

Ben o döneme tanıklık edemedim. Ama annemden çok dinledim. Kendi halinde bir ev kızı olan annemin gençlik günlerini bile bu kadar etkilediyse hakikatten daha anlatılmaya yeni başlanmıştır.

Filmde de bu detay üzerinde duruluyor. Yani 12 Eylül'ün kendi halinde olup da,"bu olaylar"la bir ilgisi bulunmayan insanlara etkisi. Yanlış anlaşılmalar nedeniyle suçsuz yere tutuklananlar, acı çekenler... Peki suçlu yere tutuklananlar?Onların suçu neydi? Düşünmek, düşüncelerini dile getirmek mi?

Mustafa ve Hoca lakaplı tutuklunun kelepçeyle sabit bir yere bağlı, kapatıldıkları odada geçen bir sahnede Mustafa (mehmet ali alabora);"ağbi benim gerçekten bir suçum yok. ben bu olaylara hiç bulaşmam, böyle işleri hiç bilmem"der. Ve Hoca der ki;"işte sen ve senin gibiler böyle işleri biraz bilseydi ne sen burda olurdun, ne de ben". Filmin en can alıcı repliği belki de.

Senaryonun ve yönetmen koltuğunun ÖMER UĞUR'a ait olduğu filmde işkence sahnelerine de bolca yer verilmiş. İnsanın yüreği dayanmıyor. filmin sonunda işkenceden ölen insanların sayısı veriliyor ancak filmden anlıyoruz ki işkenceden sağ çıkanlar da yaşamamış aslında.

12 Eylül Türkiye'nin bir ayıbıdır ve "yaşanmış bitmiş artık,geçmişte kaldı"deyip de filmlerden, kitaplardan kaçmak daha da büyük ayıptır.