Dönüp de kendine bakmalısın!

Yanlış yaparsın, Nerede yanlış yaptım dersin.

Gittiğin yoldan dönmek için adım atarsın, bir daha olmayacak diye de söylenirsin.

Saptığın yoldan adım atmadan yeni bir yola koyulursun ve çok geçmeden yanlışı farklı bir yolda aynı noktada yaparsın.Kabahat yolda sanırsın, dönüpte kendine toz bile kondurmazsın!

Ve böylece ayağında derman, yüreğinde umut bırakmadan yol alır, ısrarla yürümeye devam eder durursun...

Şöyle bir soluklan hele!

Bir nefes al!

Otur da değerlendir, nerede kaybettin yolunu?

Yanlış mı yaptın? Bilmeden mi yürüdün? Gerçekten isteyerek mi başladın?

Birşeylerden mi kaçtın? Kaçtıkça, girdaplara mı yakalandın...

Uzaklaşmaya çalıştın da kendinden mi kaçamadın!

Gir kendi adliyene.Hakimin de ol, yargılayanın, yargılananında...

Dök bir bir içindekileri, anlat Hakime...

Şikayet et, sana yaptıklarınıi kaybettirdiklerini, yorulmuşluklarını, kırgınlıklarını, ağlamalarını, uykusuzluklarını, korkularını... Dök içindekileri, bugün anlatmayacaksın da ne zaman anlatacaksın?

Hesaplaş bir güzel!

Bir de karşı tarafı dinle bakalım, diğer yarını yani...

Hani sen hep haklıydın ya! O ne der, ne ister? Ne bekler?

Dinle!

Ve sonuçta Hakim ne diyecek bir de ona kulak ver hele!

Üçüde sensin ne de olsa, bişey kaybettirmez kazandırmaktan başka!

Hakim, belki tutuksuz yargılayacak seni, kimbilir...

Belki çok yormuşsun kendini, yüreğini, içindeki çocuğu....

Buna ne hakkın var ?

Ne der, ne eder ben bilmem.Bunu bir tek sen bilirsin.

Dön de dinlen, soluklan hele...

Tut içindeki çocuğun elini, sımsıkı sarıl hele, öp, okşa, sev, dinle...

Kimbilir ne kadar zamandır bekler seni boynu bükük...

Sen sevdikçe, yaraların sağalacak...İçinde mum ışıkları yanmaya başlayacak! Gör, bak!

Sen yeter ki dinlen ve ne istediğine bak hele!

Nasıl bakarsan öyle görürsün sakın ha unutmayasın.Benden bu kadar.Boşa yollarda, başkalarında arama.Az dönde kendinde ara, dertte sende, dermanıda...Yeter ki bakmayı, görmeyi bir dene!